O istocie i ewolucji współczesnych koncepcji i metod zarządzania przedsiębiorstwem

W ostatnich latach teoria i praktyka zarządzania wyraźnie ewoluuje w kierunku zarządzania strategicznego. Za główny czynnik sprawczy tej ewolucji przyjmuje się rosnącą burzliwość otoczenia, a za istotę - adaptacyjność przedsiębiorstwa do tegoż otoczenia.

Autor podejmuje problem doskonałości w zarządzaniu. Ujmuje go w trzech wymiarach: strategicznym, organizacyjnym i kulturowym.

Koncepcje kultury organizacyjnej i organizacyjnego uczenia się stały się znaczącymi nurtami zarządzania, które rozwinęły się w ostatnich dziesięcioleciach. Powstaje problem związków pomiędzy tymi dwoma podejściami. Czy te nurty popadają w sprzeczności? Czy też mogą być traktowane jako koncepcje komplementarne?

Autor koncentruje swoją uwagę na przedsiębiorczości organizacyjnej jako części pola badawczego nazwanego powszechnie przedsiębiorczością korporacyjną (Corporate Entrepreneurship).

Propozycja metodyki zarządzania ciągłością działania

W artykule omówiono istotę i typy strategii zarządzania wiedzą. Są to: strategia kodyfikacji i personalizacji; strategia tworzenia, transferu i ochrony wiedzy; strategia wpływu, rozszerzania, przywłaszczania i sondowania wiedzy, sześć strategii APQC. Na zakończenie przedstawiono uwarunkowania i proces formułowania strategii zarządzania wiedzą.

W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytania o rodzaj możliwych i godnych rekomendowania typów strategii kreowania procesów zmian, kierowanie ich przygotowaniem oraz przebiegiem. Najpierw zarysowano istotne cechy czystych (jednorodnych) typów strategii zarządzania zmianami, następnie wypowiedziano się na temat możliwych i celowych ich połączeń w praktyce.

Przybliżono poglądy Edwina Hauswalda. Uchodzi on - obok Karola Adamieckiego- za twórcę naukowych podstaw zarządzania organizacjami.

Poruszono problem nowych koncepcji i metod współczesnego zarządzania strategicznego uwzględniających narastającą turbulencję otoczenia. Zdaniem autora jednym z filarów tych nowych koncepcji powinny być okazje zastępujące kategorie celów strategicznych, przynajmniej w ujęciach produktowo-rynkowych.