Osią rozważań przedstawionych w artykule jest przekonanie autora, które w pracy przyjmuje charakter tezy, a mianowicie: praktyka organizacyjna (biznes) i nauka reprezentowana przez uczelnie wyższe wymagają klarownych, spójnych i uporządkowanych mechanizmów współpracy, opartych na uzasadnionych teoretycznie i sprawdzających się w praktyce schematów działań metodycznych, gwarantujących efekty jakościowe i ilościowe takiej współpracy. W oparciu o przegląd wybranych wzorców (modeli) współpracy, analizę mechanizmów ich funkcjonowania oraz ocenę uwarunkowań (problemów i korzyści), wynikających z ich działania, zaproponowano podejście autorskie do problemu doskonalenia współpracy nauki z gospodarką. Propozycja obejmuje schemat działań operacjonalizujących współpracę. Opisano mechanizmy jej towarzyszące oraz warunki niezbędne do zapewnienia sprawności, produktywności i efektywności. Ponadto wskazano na konieczność kontynuowania dalszych prac oraz ich kierunki z zamiarem doskonalenia modelu współpracy.

W artykule przedstawiono rozważania dotyczące problemów raportowania informacji CSR wynikających ze stosowania przez wiele firm zjawiska greenwashingu. W publikacji scharakteryzowano kwestie dotyczące raportowania CSR, omówiono zjawisko greenwashingu i jego postacie oraz podjęto rozważania w zakresie sposobów radzenia sobie z greenwashingiem. Rozwój komunikacji mobilnej spowodował wzrost zainteresowania zjawiskiem greenwashingu z uwagi na łatwość dotarcia do konsumentów informacji o nieprawidłowościach. Dlatego organizacje muszą wykazywać szczególną uwagę w celu ograniczenia tego zjawiska (przykłady tego rodzaju działań podano w publikacji).

Celem pracy było udzielenie odpowiedzi na pytanie jaki typ relacji charakteryzuje terytorialne sieci międzykorporacyjne, czy są to sieci regulacyjne czy też dobrowolne oraz jakie korzyści uzyskują podmioty je tworzące? Optymalnym narzędziem, umożliwiającym wspólne zdobywanie wiedzy i uczenie się zarówno z partnerem, jak i od partnera oraz łączenie komplementarnych elementów pozwalających na uzyskiwanie efektów synergicznych, np. dostępu do źródeł wiedzy są sieci międzyorganizacyjne. Artykuł przedstawia na przykładzie Sądu Okręgowego w Gdańsku i innych organizacji skupiających przedstawicieli korporacji prawniczych sieci międzykorporacyjne terytorialne. Identyfikuje ponadto korzyści i zagrożenia płynące z tak powstałej relacji międzyorganizacyjnej. W ramach sieci międzykorporacyjnej w wymiarze sprawiedliwości organizacje nie konkurują ze sobą o wpływy, pozycję rynkową czy klientów. Dlatego też w przeciwieństwie do sektora prywatnego i publicznego relacje międzyorganizacyjne w wymiarze sprawiedliwości będą przybierać wyłącznie formę współpracy.

Przedsiębiorstwa zużywają większość światowych zasobów nieodnawialnych oraz są w znacznej mierze odpowiedzialne za zanieczyszczenie środowiska. Ich przekształcanie w zrównoważone przedsiębiorstwa stanowi więc ważny czynnik, determinujący stan i tempo zrównoważonego rozwoju. Kluczową rolę we wdrażaniu zasad sustainability w przedsiębiorstwie odgrywa dyrektor. Głównym celem artykułu jest prezentacja cech (sylwetki) dyrektora oraz zadań, które powinien wykonać, wprowadzając swoją firmę na ścieżkę zrównoważonego rozwoju. Zrównoważone przywództwo stanowi nowe wyzwanie dla dyrektorów współczesnych przedsiębiorstw, które powinni podjąć w trosce o przyszłe pokolenia.

W artykule dokonano przeglądu wybranych podejść i metod oceny projektów B+R użytecznych dla efektywnego zarządzania innowacjami. Przedstawiono metodę uproszczonej oceny opartej na koncepcji wartości granicznej (minimalnej) efektów ekonomicznych, czyli wartości pokrywającej zaktualizowane nakłady na projekt, stanowiącej podstawę szacowania stopy efektywności ekonomicznej dla wariantów realizacji projektów B+R. Projekt B+R jest tym bardziej efektywny, im stopa efektów ekonomicznych oparta na ich wartości granicznej jest mniejsza. Proponowana metoda oceny projektów B+R nie polega więc na wyznaczeniu wartości oczekiwanej, który należałoby osiągnąć, ale na wskazaniu wartości efektów ekonomicznych, które pokrywałyby ponoszone nakłady. Może być stosowana zarówno w ramach oceny wstępnej projektu, jak i w fazie przygotowania koncepcji projektu, gdy podmiot badawczy stara się wybrać warianty realizacji oraz po poszczególnych etapach realizacji projektu (w punktach kontrolnych projektu B+R), gdy podmiot badawczy stara się skutecznie zarządzać procesem badawczym rozstrzygając o kontynuowaniu lub wstrzymaniu prac badawczych.

Brak standardu umiejętności kwalifikujących do zawodu informatyka powoduje, że realizacji przedsięwzięć informatycznych podejmują się osoby niekompetentne, przez co wiele z nich kończy się niepowodzeniem. Potrzeba posiadania szerokiej wiedzy informatycznej dla profesjonalnego uprawiania zawodu informatyka nie jest powszechnie rozumiana w całym społeczeństwie, a w środowisku informatycznym w szczególności. Sąd ten potwierdzają wyniki przeprowadzonych badań ankietowych. Tworzone sektorowe ramy kwalifikacji w informatyce powinny doprowadzić do sytuacji, w której wymagania zawodowe potwierdzałyby szeroką wiedzę informatyczną, co powinno przyczynić się do podniesienia poziomu zastosowań informatyki.

Koncepcja LEAN zyskuje coraz większe uznanie jako skuteczne narzędzie w procesie eliminowania marnotrawstwa w przedsiębiorstwie. Małe i średnie przedsiębiorstwa stanowią kluczowy element w rozwoju gospodarki kraju, a istotnym elementem ich konkurencyjności jest podnoszenie produktywności systemu poprzez eliminację marnotrawstwa. W artykule przedstawiono praktyczne wykorzystanie wybranych instrumentów koncepcji LEAN mających na celu zidentyfikowanie i eliminacje marnotrawstwa transportu wewnątrz przedsiębiorstwa produkcyjno-usługowego, zaliczanego do grupy małych i średnich przedsiębiorstw.

Lektura badań i statystyk dotyczących innowacyjności w Polsce skłoniła mnie do postawienia pytania, dlaczego mimo absorpcji przez polską gospodarkę ogromnych funduszy unijnych nasz kraj należy do najmniej innowacyjnych państw Unii Europejskiej, a polskie przedsiębiorstwa rzadko wykorzystują w walce konkurencyjnej atrybut innowacyjności. Konsekwencją tego pytania jest zastanowienie się, na ile przedsiębiorstwa są uzależnione od poziomu innowacyjności otoczenia, a na ile od wewnętrznych stymulatorów innowacyjności i czy mimo niskiej innowacyjności polskiej gospodarki polskie przedsiębiorstwa mogą się stać bardziej innowacyjne i skuteczniej konkurować na międzynarodowym rynku.

Teoria i praktyka restrukturyzacji wyrosła na gruncie wieloletnich doświadczeń rozwiniętych gospodarek rynkowych została z powodzeniem zaadaptowana dla celów związanych z procesem transformacji polskiej gospodarki, który został zapoczątkowany w 1989 roku. W ten sposób została ona ukształtowana jako restrukturyzacja transformacyjna, której podstawę stanowiła prywatyzacja i radykalna zmiana mechanizmów funkcjonowania rodzimych przedsiębiorstw. Współczesne realia gospodarcze, związane z powolnym przechodzeniem gospodarki naszego kraju w etap posttransformacyjny, wywołują potrzebę redefinicji sposobu postrzegania restrukturyzacji. Nowe podejście do restrukturyzacji jest przy tym silnie zdeterminowane procesami postępującej globalizacji i umiędzynaradawiania działalności przedsiębiorstw. Z nową perspektywą posttransformacyjnego postrzegania restrukturyzacji wiąże się także uznanie permanentnej restrukturyzacji jako nowego paradygmatu współczesnego zarządzania. Stąd celem artykułu jest przeprowadzenie analizy zakresu, celów oraz ewolucji wykorzystania restrukturyzacji w procesie przekształceń i rozwoju polskiej gospodarki po 1989 roku.

Celem artykułu jest zidentyfikowanie różnych perspektyw teoretycznych i obszarów badawczych nad współtworzeniem wartości w literaturze światowej i krajowej. Do identyfikacji głównych perspektyw badawczych wykorzystano metodę systematycznego przeglądu literatury, w tym analizę liczby cytowań. Należy zauważyć nieco odmienną aktywność badawczą w trzech wymienionych strumieniach pomiędzy autorami krajowymi a zagranicznymi. W przeciwieństwie do autorów zagranicznych w literaturze krajowej znacznie większy udział artykułów znalazło się w nurcie zarządzania innowacjami i marketingu niż w teorii usług. Pierwsze dwie perspektywy rzadko podejmują jako główny problem współtworzenie wartości, za to częściej przyjmują za pewnik i uznany ważny element, który pomaga przedsiębiorstwom uzyskać lepsze wyniki w zakresie innowacji i satysfakcji klienta.