Rok wydania: 2021
Numer czasopisma: 2
Słowa kluczowe: historia zarządzania, Zygmunt Zawirski, filozofia nauki, psychotechnika, doradztwo zawodowe
Strony: 33-40
Język publikacji: Polski
Pobierz
Zygmunt Zawirski wśród inżynierów i organizatorów – cz. II
Alojzy Czech
Abstrakt
W części pierwszej zostały przypomniane związki Zygmunta Zawirskiego z psychologią eksperymentalną jako podstawą dla zastosowań w pracy przemysłowej na tle narastającego dorobku z zakresu filozofii nauki. Następnym etapem obecności filozofa w środowisku techników było powierzenie Zawirskiemu roli organizatora i kierownika pracowni psychotechnicznej dla młodzieży rękodzielniczej z misją prowadzenia poradnictwa zawodowego. Omówienia kierunków jej działania, programów i przyrządów, w które została wyposażona, Zawirski dokonał na II Zjeździe Polskim Naukowej Organizacji w 1928 roku w Warszawie. Przypomnieniu tego mało znanego fragmentu z biografii uczonego w głównej mierze poświęcone jest niniejsze opracowanie.  Kooperacja ze środowiskiem organizatorskim została jednak przerwana ze względu na powołanie Zawirskiego na Katedrę Teorii i Metodologii Nauk w Uniwersytecie Poznańskim. Jego dokonania w zakresie filozofii nauki, zastosowań współczesnej logiki oraz metodologii znacząco wtedy narastały – co w zarysie również zostało przedstawione – ale jeszcze wtedy znalazło się miejsce na kontynuację zainteresowań psychologią praktyczną poprzez tłumaczenia literatury z tej dziedziny z języka francuskiego. Należy także mieć na uwadze, że wiele rozwiązań z ogólnonaukowego dorobku Zawirskiego, jak np. problem logiki indukcji czy sugestie w zakresie syntezy naukowej po dziś mogą służyć pomocą adeptom uprawiania nauki.
Bibliografia
1. Archiwum UAM w Poznaniu, sygn. 15/611/32A; sygn. 152/32. 2. Adamiecki K. (1929), Krótki zarys historii rozwoju naukowej organizacji w Polsce na tle jej rozwoju w innych krajach, „Przegląd Organizacji”, nr 5, s. 151–162. 3. Barylski A. (2013), Profesor Edward T. Geisler, „Pismo Politechniki Gdańskiej”, Nr 7, s. 51–55. 4. Baumgarten F. (1922), Psychotechnika gospodarcza, „Ruch Filozoficzny”, t. VII, Nr 1–2-3 s. 1–9. 5. Gawecki B.J. (1948), Zygmunt Zawirski (1882–1948), „Przegląd Filozoficzny”, r. 44, z. 4, s. 436–443. 6. Geisler E.T. (1926), Psychotechnika, jej cele i drogi, „Czasopismo Techniczne”, r. 44, Nr 10, s. 154–162. 7. Giese F. (1925), Handbuch psychotechnischer Eignungsprüfungen, Carl Marhold, Halle. 8. J. W. (1926), Pierwsze placówki psychotechniczne w Polsce, „Przegląd Organizacji”, Nr 2, s. 65–66. 9. Jadczak R. (1993), Lwowski i poznański okres w działalności naukowej Zygmunta Zawirskiego, „Edukacja Filozoficzna”, Vol. 16, s. 197–205. 10. Joteyko J. (1924), Metoda testów umysłowych i jej wartość naukowa, Lwów. 11. Joteyko J. (1928), Wybór zawodu jako problemat psychotechniki, W. Łazarski, Warszawa. 12. Poradnia zawodowa Patronatu nad Młodzieżą Rękodzielniczą we Lwowie (1928), Lwów. 13. Psychotechnika w Polsce (1926), „Czasopismo Techniczne” r. 44, Nr 10, s. 163–164. 14. Rzepa T. (1998), Życie psychiczne i drogi do niego (Psychologiczna Szkoła Lwowska), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin. 15. Twardowski K. (2002), Dzienniki, cz. 1, 1915–1927, cz. 2, 1928–1936, Adam Marszałek, Toruń. 16. Wojciechowski J. (1927), Polskie Towarzystwo Psychotechniczne, „Psychotechnika”, Nr 1. 17. Woleński J. (1985), Filozoficzna szkoła lwowsko-warszawska, PWN, Warszawa. 18. Woleński J. (1997), Szkoła lwowsko-warszawska w polemikach, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa. 19. Zamecki S. (1977), Koncepcja nauki w szkole lwowsko-warszawskiej, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk. 20. Zawirski Z. (1926), Podstawy psychotechniki i jej rozwój, „Czasopismo Techniczne”, r. 44, Nr 10, s..149–154. 21. Zawirski Z. (1930), Urządzenia i metody lwowskiej poradni zawodowej, „Przegląd Organizacji”, Nr 11, s. 285–288. 22. Zawirski Z. (1936), W sprawie syntezy naukowej, „Przegląd Filozoficzny”, r. 39, s. 347–352. 23. Zawirski Z. (1947), O współczesnych kierunkach filozofii, Wiedza-Zawód-Kultura, Kraków.
Publikacje z rocznika