W ostatnich dekadach znaczenie koopetycji stale rośnie. Pomimo
że dostrzeżono, iż zjawisko koopetycji jest istotne w wielu różnych sektorach, to
nie było szeroko analizowane w obszarze kultury. W szczególności,
podejście synoptyczne i inkrementalne do koopetycji nie zostało szerzej rozpoznane. Celem
artykułu jest przedstawienie specyfiki koopetycji w sektorze kultury na gruncie
dwóch wskazanych orientacji – synoptycznej i inkrementalnej – w oparciu o wyniki
przeglądu literatury.
Rok wydania: 2021
Numer czasopisma: 9
Słowa kluczowe: koopetycja, podejście inkrementalne, podejście synoptyczne, sektor kultury
Strony: 12-18
Język publikacji: Angielski
Koopetycja w perspektywie synoptycznej i inkrementalnej. Kontekst sektora kultury
Abstrakt
Bibliografia
[1] Anderson J.C., Narus J.A. (1990), A Model of Distributor Firm and Manufacturer Firm Working Partnerships, „Journal of Marketing”, Vol. 54, No. 1, pp. 42–58.
[2] Bigliardi B., Dormio A.I., Galati F. (2011), Successful Co-opetition Strategy: Evidence from an Italian Consortium, „International Journal of Business, Management and Social Sciences”, Vol. 2, No. 4, pp. 1–8.
[3] Dagnino G.B., Le Roy F., Yami S., Czakon W. (2008), Strategie koopetycji–nowa forma dynamiki międzyorganizacyjnej? „Przegląd Organizacji”, Nr 6, s. 3–7.
[4] Dziurski P. (2019), Koopetycja w sektorach kultury – zarys problematyki [w:] K. Pawlicka, A. Wróblewska (red.) Strategie zarządzania instytucjami i projektami kulturalnymi. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa, s . 30–44.
[5] Ekström K.M. (2019), Museum Marketization: Cultural Institutions in the Neoliberal Era, Routledge.
[6] Gander J. (2017), Strategic Analysis: A Creative and Cultural Industries Perspective, Taylor & Francis, London, New York.
[7] Gernsheimer O., Kanbach D.K., Gast J. (2021), Coopetition Research - A Systematic Literature Review on Recent Accomplishments and Trajectories, „Industrial Marketing Management”, Vol. 96, pp. 113–134.
[8] Gnyawali D.R., Madhavan R., He J., Bengtsson M. (2016), The Competition–cooperation Paradox in Inter-firm Relationships: A Conceptual Framework, „Industrial Marketing Management”, Vol. 53, pp. 7–18.
[9] Golensky M., Hager M. (2020), Strategic Leadership and Management in Nonprofit Organisations: Theory and Practice. Oxford University Press.
[10] Hung S.W., Chang C.C. (2012), A Co-opetition Perspective of Technology Alliance Governance Modes, „Technology Analysis & Strategic Management”, Vol. 24, No. 7, pp. 679–696.
[11] Ingram T. (2016), Zarządzanie talentami w kulturze i sztuce, Studia Ekonomiczne, Nr 256, s. 46–55.
[12] Klimas P., Czakon, W. (2018), Organisational Innovativeness and Coopetition: A Study of Video Game Developers, „Review of Managerial Science”, Vol. 12, No. 2, pp. 469–497.
[13] Kocój E., Szulborska-Łukaszewicz J., Kędziora A. (red.), (2019), Zarządzanie w sektorze kultury: między teorią a praktyką, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
[14] Köseoğlu M.A., Yildiz M., Okumus F., Barca M. (2019), The Intellectual Structure of Coopetition: Past, Present and Future, „Journal of Strategy and Management”, Vol.12, No.1, pp. 2–29.
[15] Krupski R., Niemczyk J., Stańczyk-Hugiet E. (2007), Koncepcje strategii organizacji, PWE, Warszawa.
[16] Kylänen M., Rusko R. (2011), Unintentional Coopetition in the Service Industries: The Case of Pyhä-Luosto Tourism Destination in the Finnish Lapland, „European Management Journal”, Vol. 29, No. 3, pp. 193–205.
[17] Lapuente V., Van de Walle S. (2020), The Effects of New Public Management on the Quality of Public Services, „Governance”, Vol. 33, No. 3, pp. 461–475.
[18] Le Roy F., Sanou F.H. (2014), Does Coopetition Strategy Improve Market Performance? An Empirical Study in Mobile Phone Industry, „Journal of Economics & Management”, Vol. 17, pp. 64–92.
[19] Lichtarski J.M. (2014), Synoptyczny i inkrementalny rozwój współczesnych orientacji w przedsiębiorstwie, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, Nr 340, ss. 91–98.
[20] Mariani M.M. (2007), Coopetition as an Emergent Strategy: Empirical Evidence from an Italian Consortium of Opera Houses, „International Studies of Management & Organisation”, Vol. 37, No. 2, pp. 97–126.
[21] Nalebuff B.J., Brandenburger A.M. (1996), Co-opetition. Harper Collins Business, London.
[22] Ritchie R.J., Weinberg C.B. (2000), A Typology of Nonprofit Competition: Insights for Social Marketers, „Social Marketing Quarterly”, Vol. 6, No. 3, pp. 63-71.
[23] Simon H.A. (1997), Models of Bounded Rationality: Empirically Grounded Economic Reason, MIT Press, Cambridge, Massachusetts.
[24] Toft G.S. (2000), Synoptic (One Best Way) Approaches of Strategic Management, „Public administration and Public Policy”, Vol.79, pp.1–30.
[25] Ustawa z dnia 25 października 1991r. r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194., z późn. zm.), http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU19911140493/U/D19910493Lj.pdf, data dostępu: 22.08.2021.
[26] Zerbini F., Castaldo S. (2007), Stay in or Get Out the Janus? The Maintenance of Multiplex Relationships between Buyers and Sellers, „Industrial Marketing Management”, Vol. 36, No. 7, pp. 941–954.
[27] Zineldin M. (2004), Co‐opetition: The Organisation of the Future, „Marketing Intelligence & Planning”, Vol. 22, No. 7, pp. 780–790.
Publikacje z rocznika