Tożsamość organizacyjna to symboliczna, zbiorowa interpretacja ludzi tworzących organizację, odnosząca się do tego, czym organizacja jest i jaka chciałaby być. W artykule rozróżniono pojęcie tożsamości od kultury, wizerunku oraz misji i wizji organizacyjnej.

Podjęto próbę syntezy występujących w literaturze definicji organizacji uczącej się poprzez poszukiwanie wspólnych im elementów. Przedstawiono właściwości organizacji uczącej się. Wskazano aktywność twórczą pracowników jako warunek sprawnego funkcjonowania organizacji uczącej się. Przybliżono właściwości organizacji uczącej się i organizacji twórczej.

Przedstawiono wyniki badań empirycznych dotyczących impulsów rozwojowych małych i średnich firm w Polsce. Uzyskano wiarygodne i zweryfikowane dane ze 155 przedsiębiorstw typu: bardzo małych (mikro), małych i średnich. Dokonano charakterystyki okazji czyli zdarzeń, splotów okoliczności, które stały się istotnym impulsem rozwojowym organizacji. Badania wykazały, iż o rozwoju co drugiej małej lub średniej firmy decyduje przypadek. Potwierdzenie skali tego zjawiska pociągałoby za sobą potrzebę uzupełnienia różnych wątków teorii rozwoju firm w teorii organizacji i zarządzania.

Przedstawiono podstawowe charakterystyki sieci międzyorganizacyjnych, w tym cele ich tworzenia. Następnie, na gruncie teorii gier, wskazano możliwości takiego kształtowania relacji, aby sprzyjały one trwałości powiązań sieciowych.

Omówiono wybrane czynniki determinujące dynamizm innowacyjny gospodarki w świetle doświadczeń polskich oraz krajów wysoko rozwiniętych. Przedstawiono wpływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych na innowacyjność gospodarki.

Artykuł przedstawia aspekty realizacyjne procesów inwestycyjnych od strony finansowania własnego inwestora i wyboru systemów wykonawczych w przedsiębiorstwach północno-wschodniej Polski i odnosi się do wyników badań w tym zakresie. Na podstawie pilotażu ankietowego wskazano na stosowane przez badane jednostki gospodarcze rozwiązania organizacyjno-ekonomiczne wykonawców robót z uwzględnieniem samodzielnej realizacji poszczególnych etapów procesów przez inwestorów w ramach własnych środków finansowych. Wskazano przyczyny i skutki słabości w działalności inwestycyjnej.

Celem artykułu jest przedstawienie poszczególnych etapów restrukturyzacji Huty Zawiercie SA oraz określenie ich ważności. Zmiany, których celem było dostosowanie przedsiębiorstwa do wymogów rynkowego otoczenia, dotyczyły m.in.: formy prawnej, wewnętrznej struktury firmy, zarządzania zasobami ludzkimi, modernizacji techniczno-produkcyjnej. Realizacja programu restrukturyzacji Huty pozwoliła na powstanie nowoczesnego przedsiębiorstwa zdolnego do konkurowania z innymi producentami stali.

Zwrócono uwagę, że kapitał intelektualny staje się coraz ważniejszym składnikiem wartości wielu firm. W stosunku do tradycyjnych form kapitału jest on trudniejszy do zidentyfikowania, zarządzania i wyceny. Celem artykułu jest przedstawienie idei stosowania opcji realnych do wyceny aktywów niematerialnych. Ponieważ tworzenie i wykorzystanie tej kategorii aktywów związane jest z dużą niepewnością, metody opcji realnych są szczególnie przydatne do ich analizy.

Omówiono takie zagadnienia jak: przedmiot badania kreatywności, kontekst badania i oceny kreatywności, kryteria oceny kreatywności. Podkreślono, że przeprowadzone badania wśród menedżerów i kadry zarządzającej polskich firm potwierdziły niedostatek wiedzy i umiejętności w zakresie dokonywania oceny kreatywności. Aby kreatywność znalazła większe wykorzystanie w biznesie, należy przyjąć pewne kryteria ocen, które umożliwią zarządzanie kreatywnością, jak również wprowadzanie narzędzi motywujących pracowników do myślenia kreatywnego.

W artykule podjęto próbę oceny stanu zaawansowania rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Polsce, na tle innych krajów europejskich, i funkcjonowania w nim przedsiębiorstw. Celem analizy jest wskazanie, dla polityki gospodarczej państwa, słabych stron w szeroko rozumianym zakresie komunikacyjno-informatycznym, co ułatwiłoby kierunki ewentualnej interwencji, szczególnie dla wsparcia przedsiębiorstw. Miary oceny stanu rozwoju społeczeństwa informacyjnego, zawarte w artykule, zostały utworzone na bazie danych z lat 2000-2004 zaprezentowanych w Eurostacie. Miarami tymi, określonymi przez Eurostat jako miary strukturalne, są: odsetek gospodarstw domowych i przedsiębiorstw mających dostęp do Internetu, wydatki na zakup technologii informatycznych i komunikacyjnych w procent PKB, udział sprzedaży internetowej w całości sprzedaży, stopień wykorzystania Internetu przez przedsiębiorstwa i w kontaktach z administracją państwową, liczba zainstalowanych połączeń szerokopasmowych.