Artykuł omawia pojęcie i istotę transferu technologii. Jego celem jest przedstawienie różnych sposobów przepływu wiedzy i technologii, które mogą wykorzystywać małe i średnie firmy w zależności od swej wielkości i potrzeb. Opisuje on zalety i wady wybranych form zewnętrznego transferu technologii. Za pomocą studium przypadku polskiej firmy z sektora MŚP autorzy wskazują pozytywne efekty korzystania z wybranej formy transferu technologii. Dzięki niemu przedsiębiorstwo poprawiło swoją innowacyjność i konkurencyjność.

Celem artykułu jest przeanalizowanie wpływu nakładów na B+R na wybrane wskaźniki innowacyjności gospodarki, jak również zaprezentowanie ogólnych zależności między determinantami - zarówno o charakterze nakładowym, jak i wynikowym - pozycji innowacyjnej państwa. W ramach artykułu omówiono pokrótce znaczenie inwestycji proinnowacyjnych dla wzrostu gospodarczego, przedstawiono analizę determinant pozycji innowacyjnej (ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia nakładów na B+R) dla wybranych krajów, jak również zbadano zmiany syntetycznego wskaźnika efektywności innowacyjnej w latach 2009 i 2013. Na podstawie przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że nakłady na B+R w istocie mają fundamentalne znaczenie dla poziomu innowacyjności gospodarki. Oprócz ich wielkości w relacji do PKB ważna jest również struktura źródeł finansowania B+R, w której największą rolę odgrywa sektor prywatny. Na procesy innowacyjne w gospodarce wpływa nie tylko stan szeroko rozumianej infrastruktury badawczo-rozwojowej i odpowiednie otoczenie instytucjonalne, lecz w coraz większym stopniu umiejętności odpowiedniego wykorzystania samodzielnie tworzonej lub absorbowanej z zagranicy wiedzy naukowo-technicznej.

W ostatnich latach pod wpływem kryzysu finansowego na świecie, który zwiększył niepewność w procesach zarządzania wielkimi organizacjami, oraz ze względu na przekazywanie rutynowych czynności tradycyjnie wykonywanych przez specjalistów rachunkowości zarządczej/kontrolerów do centrów usług wspólnych, w praktyce tych organizacji nasiliło się zapotrzebowanie na informacje tworzone przez nowego specjalistę w tej dziedzinie, określanego partnerem biznesowym. Celem artykułu jest prezentacja najważniejszych elementów dyskusji na temat specjalistów rachunkowości zarządczej w roli partnerów biznesowych, która jest prowadzona zagranicą (ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych głosów), a także wskazanie potrzeby i możliwości badań empirycznych identyfikujących fakt i konieczność zmian w tym kierunku w polskich przedsiębiorstwach. Z analizy zagranicznej literatury z zakresu rachunkowości zarządczej wynika, że koncepcja partnera biznesowego jest obecnie postrzegana przez wielu autorów (teoretyków i praktyków) za taką formę rozwoju funkcji specjalisty rachunkowości zarządczej, która jest niezbędna w warunkach współczesnej, wysoce konkurencyjnej, globalnej i innowacyjnej gospodarki. Warto poznać bliżej tę koncepcję, podjąć dyskusję na temat jej sensu i znaczenia oraz przeprowadzić badania identyfikujące obecny i pożądany status specjalisty rachunkowości zarządczej w praktyce polskiej.

W artykule przedstawiono syntetyczną ocenę oraz przyczyny niepowodzeń dialogu w Polsce. Szczególną uwagę zwrócono na zakres i skuteczność dialogu w ramach Komisji Trójstronnej. Ustosunkowano się do zmian proponowanych przez związki zawodowe. Przedstawiono własne pomysły rozwiązania dialogu w Polsce, proponując: wyraźne ustalenie katalogu problemów dla poszczególnych szczebli dialogu, opracowanie odpowiednich procedur, wymóg zawierania branżowych układów zbiorowych pracy oraz ograniczenie liczebności organizacji związkowych w zakładzie.

Celem artykułu była analiza występowania lub nie zależności między aktywnością administratora, polegającą na inicjowaniu dyskusji lub też dodawaniu komentarzy do już rozpoczętych wątków, a udostępnianiem przez zaangażowanych użytkowników elementów zawartości, które publikowane były na profilach wybranych biur podróży w Polsce w serwisie społecznościowym Facebook. Analizą objęto zawartość dwunastu wybranych profili biur podróży działających w północnej, centralnej i południowej Polsce. W celu wykazania wpływu aktywności administratora na poziom udostępniania przez użytkowników poszczególnych postów wykorzystano współczynnik korelacji Pearsona. Uzyskane wyniki sugerują, że najpopularniejszym elementem zawartości publikowanym, akceptowanym (poprzez tzw. polubienia), komentowanym i udostępnianym są krótkie informacje tekstowe odnoszące się do atrybutów produktów i usług, oferowanych przez uwzględnione w pracy biura podróży. Jednocześnie, na podstawie analizy współczynnika korelacji Pearsona stwierdzono występowanie statystycznie istotnej zależności pomiędzy liczbą komentarzy opublikowanych przez administratora a liczbą udostępnień poszczególnych elementów zawartości. Uzyskane wyniki przedyskutowano z uwzględnieniem typologii zaproponowanej przez Preece'a i opatrzono rekomendacjami.

Głównymi celami artykułu są: wskazanie potrzeby przeformułowania dotychczas dominującej w praktyce i teorii koncepcji zarządzania ryzykiem w projektach, określenie zakresu niezbędnych związanych z tym zmian oraz prezentacja metodyki nowego podejścia, nazwanego zarządzanie w warunkach niepewności. W artykule przyjęto tezę, że zarządzanie w warunkach niepewności to proces obejmujący nie tylko działania reaktywne, ale również wyprzedzające, które należy traktować równoważnie. Prezentowana koncepcja nie zrywa z dotychczasową teorią i praktykami biznesowymi. Postuluje szersze spojrzenie na problematykę zarządzania projektem uwzględniając, że decyzje są podejmowane zarówno w warunkach ryzyka, jak i niepewności. Wymaga to monitorowania przez zespoły projektowe zarówno kwantyfikowalnych szans/ryzyk, jak i niemierzalnych w chwili oceny potencjałów/zagrożeń.

Sektor usług jest obecnie kluczowym elementem gospodarek krajów rozwiniętych. Sposób tworzenia wartości dodanej w tym sektorze sprawia, że bardzo ważnym zasobem dla przedsiębiorstw usługowych jest wiedza oraz procesy zarządzania wiedzą. W związku z tym celem artykułu jest poznanie charakterystyki oraz poziomu intensywności procesów zarządzania wiedzą w przedsiębiorstwach usługowych, a także porównanie otrzymanych wyników z rezultatami badań przeprowadzonych w ramach pozostałych sektorów gospodarki. Empiryczne wyniki badań pokazują, iż przedsiębiorstwa usługowe posiadają przeciętnie bardziej intensywne procesy zarządzania wiedzą w porównaniu do podmiotów działających w innych sektorach. Szczegółowa charakterystyka tych działań jest zróżnicowana w zależności od dokładnej specjalizacji przedsiębiorstwa, liczby zatrudnionych pracowników oraz w nieco mniejszym stopniu od jego formy własności.