Koncepcja LEAN zyskuje coraz większe uznanie jako skuteczne narzędzie w procesie eliminowania marnotrawstwa w przedsiębiorstwie. Małe i średnie przedsiębiorstwa stanowią kluczowy element w rozwoju gospodarki kraju, a istotnym elementem ich konkurencyjności jest podnoszenie produktywności systemu poprzez eliminację marnotrawstwa. W artykule przedstawiono praktyczne wykorzystanie wybranych instrumentów koncepcji LEAN mających na celu zidentyfikowanie i eliminacje marnotrawstwa transportu wewnątrz przedsiębiorstwa produkcyjno-usługowego, zaliczanego do grupy małych i średnich przedsiębiorstw.

Restrukturyzacja jest złożonym i wielowymiarowy procesem. Skuteczność procesu restrukturyzacji w dużym stopniu zależy od właściwego zaplanowania działań naprawczych i ich formalizacji w postaci planu restrukturyzacji. Plan ten powinien stanowić podstawowe narzędzie zarządzania w procesie restrukturyzacji naprawczej realizowanym w ramach sądowych procedur naprawczych. Celem niniejszego artykułu jest analiza i ocena sposobu wykorzystania planu restrukturyzacji jako narzędzia zarządzania zmianami w ramach sądowych procedur naprawczych. Artykuł przedstawia zasady konstruowania planu restrukturyzacji oraz zakres jego wykorzystania w ramach sądowych procedur naprawczych regulowanych aktualnie obowiązującymi przepisami prawa, tj. ustawą "Prawo Upadłościowe i Naprawcze" i ustawą "Prawo Restrukturyzacyjne".

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie dotychczasowego dorobku teoretycznego oraz empirycznego nad kapitałem relacyjnym ze wskazaniem aktualnych wyzwań badawczych w tym obszarze. Dla realizacji tak skonstruowanego celu wykorzystano metodę systematycznego przeglądu literatury. Badaniem objęto artykuły ukazujące się w anglojęzycznych bazach pełnotekstowych EBSCO, Scopus, Proquest, Web of Science, Elsevier, Emerald w latach 1998-2014. Stan wiedzy dotyczący kapitału relacyjnego jest dość skromny, a dotychczasowe badania empiryczne są fragmentaryczne i nie są wolne od ograniczeń koncepcyjno-metodycznych. Wyniki przeglądu wskazują, że kapitał relacyjny to jeden z obszarów dociekań, który wymaga eksploracji.

Współczesny szybki rozwój trzeciego sektora w Polsce wiąże się z koniecznością wypracowania dobrych mechanizmów sposobu zarządzania zasobami ludzkimi w tego typu organizacjach. Celem artykułu jest zaprezentowanie teoretycznych podstaw oraz modelowych rozwiązań, do których warto odwoływać się, zarządzając ludźmi w podmiotach trzeciego sektora. Wiele spośród zaprezentowanych rozwiązań zostało zapożyczone od podmiotów działających dla zysku po przystosowaniu, uwzględniającym specyfikę organizacji pozarządowych, jaką jest przede wszystkim wiodące znaczenie motywatorów pozafinansowych. W drugiej części tekstu przytoczono dane statystyczne dotyczące zarządzania zasobami ludzkimi w polskich i zagranicznych organizacjach pozarządowych. Dane te wskazują na niedocenianie znaczenia zarządzania zasobami ludzkimi przez kadrę menedżerską NGO. Tego typu sytuacja stanowi potwierdzenie przekonania autorki artykułu o konieczności większego zwrócenia uwagi na ten problem.

Budowa farmy wiatrowej w Polsce stanowi przedsięwzięcie inwestycyjne, które powinno podlegać rachunkowi ekonomicznemu. Wymaga to doboru metody oceny efektywności możliwie najlepiej dopasowanej do charakterystyki badanego projektu. W artykule przedstawiono propozycję, aby realizację farmy wiatrowej potraktować jak opcję i wycenić przy pomocy modeli opracowanych dla rynku finansowego, takich jak zastosowany w pracy model Coxa-Rossa-Rubinsteina. Celem publikacji jest analiza możliwości praktycznego zastosowanie metody wyceny opcji do oceny opłacalności budowy farmy wiatrowej. Do obliczeń posłużono się przykładem rzeczywistej farmy wiatrowej zrealizowanej przez jednego ze współautorów. Uzyskane rezultaty przeanalizowano, oraz przedstawiono wnioski.

Celem artykułu jest określenie, w jakim zakresie idea ekologicznego inwestowania, coraz popularniejsza na zachodnich rynkach finansowych, jest uwzględniana przez krajowe TFI poprzez identyfikację wszystkich ekologicznych funduszy inwestycyjnych otwartych zarządzanych przez te podmioty, działających pod koniec stycznia 2015 r. i próba oceny efektywności tych funduszy. Przyjętymi miarami efektywności są: logarytmiczna stopa zwrotu, dodatkowa stopa zwrotu ponad benchmark i wskaźnik Sharpe’a. Na podstawie analizy statutów i prospektów inwestycyjnych funduszy zidentyfikowano 10 funduszy uwzględniających w swojej polityce inwestycyjnej kryteria ekologiczne. Większość analizowanych funduszy charakteryzowała się w latach 2011–2014 niską efektywnością, niestanowiącą zachęty dla inwestorów do głębszego zainteresowania się lokowaniem swoich środków w papiery wartościowe emitowane przez podmioty z „ekobranży” lub ekologicznych liderów.