Artykuł zajmuje się problemem doboru metod zarządzania w zależności od paradygmatu ekonomii. W publikacji problem badawczy został określony i podjęto próbę jego rozwiązania. Zaproponowana została w niej mapa doboru i hierarchizacji metod zarządzania w przypadku różnych paradygmatów ekonomii, podana klasyfikacja metod zarządzania ze względu na przydatność aplikacyjną, a także zaprezentowana procedura doboru metod zarządzania w warunkach złożonego otoczenia zewnętrznego. Wskazano również obszar dalszych badań dotyczących problemu podjętego w publikacji w warunkach przyjęcia paradygmatu zrównoważonej gospodarki.

Koniec XX i początek XXI wieku przyniosły ewolucję i rozwój paradygmatów oraz koncepcji zarządzania, a tym samym głębokie przemiany w modelach funkcjonowania przedsiębiorstw. Dominacja nieklasycznej własności prywatnej oraz instytucjonalnych inwestorów w strukturach właścicielskich przedsiębiorstw stworzyły fundament dla powstania i rozwoju prowartościowego paradygmatu zarządzania. Procesy ewoluowania paradygmatów, które od dziesięcioleci towarzyszą rozwojowi nauk o zarządzaniu, odnoszą się także do zmian zachodzących w obrębie poszczególnych paradygmatów oraz wytyczonych przez nie koncepcji zarządzania. Stąd podstawowym celem niniejszego artykułu jest ukazanie przeobrażeń jakim podlegały prowartościowy paradygmat i koncepcja zarządzania wartością wraz ze wskazaniem mechanizmów współkształtujących wymienione procesy. W artykule wyeksponowano wpływ globalnego kryzysu gospodarczego na ewolucję koncepcji zarządzania wartością z punktu widzenia takich szczegółowych zagadnień, jak: pomiar efektywności kreowania wartości, mechanizmy nadzoru korporacyjnego, wykorzystanie prowartościowej restrukturyzacji oraz stworzenie nowej koncepcji zrównoważonego zarządzania wartością.

Ambidexterity wyrażająca się w godzeniu napięć pomiędzy eksploracją i eksploatacją jest stosunkowo nowym problemem badawczym w naukach o zarządzaniu. Celem opracowania jest identyfikacja trendów badawczych nad tym zjawiskiem przy wykorzystaniu metodyki systematycznego przeglądu literatury. Na podstawie liczby publikacji i analizy ich treści określono aktywność badawczą w tym obszarze na przestrzeni czasu oraz wskazano główne perspektywy teoretyczne i poziomy analizy radzenia sobie z tego rodzaju napięciem.

W artykule podjęto próbę wykazania, że ewolucja od klasycznego, czyli podporządkowanego kryterium maksymalizacji zysku oraz wzrostu rynkowej wartości firmy, modelu przedsiębiorstwa do modelu firmy społecznie odpowiedzialnej w rozumieniu koncepcji CSR jest zarówno przesłanką realizacji koncepcji trwałego i zrównoważonego rozwoju, jak i trwałości i sukcesu rynkowego samego przedsiębiorstwa. Dla realizacji tego celu skupiono się najpierw na identyfikacji mikroekonomicznej podstawy koncepcji CSR, łącząc ją w szczególności z alternatywnymi czy krytycznymi w stosunku do modelu Homo Oeconomicus koncepcjami teoretycznymi, jak na przykład Homo Sustinens (dotyczący zwłaszcza wymiaru ekologicznego koncepcji Sustainable Development), czy Homo Empaticus. W części końcowej artykułu podjęto próbę identyfikacji i krótkiej analizy czynników, które mogą uzasadniać ewolucję (przechodzenie) od tradycyjnego modelu przedsiębiorstwa do modelu przedsiębiorstwa społecznie odpowiedzialnego, jak też czynników, które mogą tę ewolucję hamować.

Teoria na temat ładu korporacyjnego zdążyła się już intensywnie rozwinąć w wielu dyscyplinach, lecz w przypadku przedsiębiorstw społecznych istnieje duża luka badawcza. Celem artykułu jest rozpoznanie istotnych elementów systemu rządzenia governance w przedsiębiorstwach społecznych na przykładzie spółdzielni socjalnych oraz identyfikacja wewnętrznych charakterystyk tego systemu. W oparciu o opisową i eksploracyjną analizę przypadku siedmiu spółdzielni w Polsce, autorka proponuje trzy modele systemu rządzenia: "mała demokratyczna wspólnota", "biznes dający zatrudnienie" oraz "zintegrowany-przypominający rodzinę".

Innowacyjność i konkurencyjność sektora IT, rozumianego w szerokim ujęciu, obejmującym wytwarzanie towarów i świadczenie usług w obszarze informatyki i telekomunikacji, stanowi niebagatelny walor w rozwoju gospodarki opartej na wiedzy. Liczne w ostatnim czasie przykłady sukcesów pojedynczych przedsiębiorstw należących do polskiego sektora IT każą postawić pytanie o to, czy kondycję całego tego sektora uznać można za dobrą - przynajmniej w porównaniu do innych krajów europejskich. W niniejszym opracowaniu podjęto się próby odpowiedzi na to pytanie, wykorzystując relewantne dane z baz OECD i Eurostat. Niestety, otrzymane rezultaty pokazują, że tak w przypadku poszczególnych wskaźników cząstkowych, jak i wskaźnika zagregowanego, polski sektor IT pod względem innowacyjności i konkurencyjności wypada daleko za europejskimi liderami. Uzyskane wyniki wskazują jednak także kierunki działań, które mogą pozwolić na poprawę tej sytuacji w przyszłości.

Znaczenie przedsiębiorczości technologicznej dla polskiej gospodarki wyraża się wzrostem konkurencyjności polskich przedsiębiorstw i ich produktów na rynkach zagranicznych. Wiodące w tym obszarze są kluczowe technologie wspomagające (Key Enabling Technologies - KET), do których zaliczanych jest obecnie sześć grup branżowych, wytypowanych przez Komisję Europejską. Przedstawione w niniejszym referacie wyniki badań, mają na celu zwrócić uwagę na rolę i znaczenie, jakie ma dla polskiej gospodarki poznanie i wspieranie rozwoju KET. W tym celu opracowano i zastosowano autorską metodę identyfikacji podmiotów KET, a następnie przeprowadzono ich analizę klasyfikacyjną. Zaproponowano również wskaźnik potencjału, który dokonuje oceny siły, z jaką przedsiębiorstwo jest w stanie spełniać zadania postawione przed KET. W efekcie było możliwe wskazanie polskich przedsiębiorstw produkcyjnych, które można określić mianem KET i które stanowią punkt wyjścia dla pogłębionych badań i analiz.

Celem artykułu jest analiza zjawiska niepewności na przykładzie złożonego systemu Internetu Rzeczy. Jest to stosunkowo nowy obszar aktywności ludzkiej, obarczony jest więc dużym poziomem niepewności, zarówno odnoszącym się do technologii Internetu Rzeczy per se, jak również do aspektów, które są (będą) z tym obszarem współzależne. Celowe wydaje się, zarówno z punktu widzenia poznawczego, jak i praktycznego - prowadzenie analiz pojęcia niepewności oraz interpretowanie warunków jego pojawiania się i występowania w nowych złożonych systemach. Interpretacje te bowiem mogą stanowić inspirację dla poszukiwania skutecznych sposobów radzenia sobie z nią.

W środowisku naukowym reprezentującym nauki o zarządzaniu można zauważyć wzrastające zainteresowanie problematyką przestrzeni. Niniejszy artykuł stanowi próbę wstępnej konceptualizacji zagadnienia interpretacji przestrzeni w naukach o zarządzaniu. W pierwszej części opracowanie podejmuje kwestie dotyczące interpretacji przestrzeni w perspektywie epistemologicznej, wskazując na istnienie przestrzeni: absolutnej, relatywnej i relacyjnej. Druga część tekstu koncentruje się na roli i pojmowaniu przestrzeni w klasycznej teorii zarządzania, przywołując koncepcje: K. Adamieckiego, F. Taylora, H. Fayola, M. Webera i E. Mayo. Kolejna część tekstu skupia się na zagadnieniach związanych z wyzwaniami dla zarządzania w kontekście przestrzeni globalnej ze szczególnym uwzględnieniem sieci międzyorganizacyjnych. Artykuł kończy się prezentacją stanu badań empirycznych w zakresie problematyki przestrzeni w naukach o zarządzaniu. Intencją autora jest zainicjowanie naukowej dyskusji nad znaczeniem “przestrzeni” w naukach o zarządzaniu.