Zarządzanie jest jednym z rodzajów szeroko rozumianego kierowania. Jest działaniem zespołowym profesjonalnej działalności ludzi. Jest procesem dokonującym się w organizacji. Organ zarządzający ma wpływ na funkcjonowanie i rozwój organizacji. Granice między zarządzaniem a innymi dyscyplinami naukowymi nie powinny być zbyt ostre. Twierdzenia nauk o zarządzaniu charakteryzują się niskim stopniem ścisłości. Drugą cechą tych nauk jest ograniczony zasięg ważności ich twierdzeń, a trzecim to, że ograniczona jest ich trwałość. Nauki o zarządzaniu jako młode znajdują się w okresie przedparadygmatycznym. Musi występować w nich wiele teorii i wiele metod badawczych. Wobec braku ogólnie przyjętej klasyfikacji kierunków w naukach o zarządzaniu i ciągłego ich wzbogacania się grozi im fragmentacja. Nauki o zarządzaniu powinny dążyć do uznania ich za samodzielną dziedzinę nauki. Nieodzowne jest ukształtowanie się w naukach o zarządzaniu subdyscyplin, w tym w pierwszej kolejności zarządzania biznesowego i zarządzania publicznego.

Artykuł przedstawia charakterystykę dwóch podstawowych metod naukowych wykorzystywanych w naukach empirycznych. Metody indukcyjna i hipotetyczno-dedukcyjna, jako metody nauk empirycznych, są w nim przedstawiane z perspektywy ogólnej metodologii nauk z uwzględnieniem specyfiki nauk o zarządzaniu. Pracę dopełniają rozważania określające wytyczne wykorzystania metod naukowych w obszarze tej nauki.

W opracowaniu zaprezentowano problemy integracji i harmonizowania nauki i praktyki zarządzania. Poszukiwanie współpracy tych pozornie przeciwstawnych obszarów oparte jest na procesach i podprocesach wzbudzania dynamicznej równowagi między nauką a praktyką zarządzania. Zarysowane uwarunkowania organizacyjne i psychodynamiczne pokazują istotne aspekty związane z tworzeniem i wdrażaniem nowych metod i systemów zarządzania.

Celem artykułu jest wskazanie problemów i zagadnień z obszaru nauk o zarządzaniu, a także praktyki zarządzania, które mogą stać się w najbliższym czasie obszarem pogłębionych studiów i zastosowań, prowadzących do wzmocnienia naukowej tożsamości i społecznej użyteczności tych nauk. W opracowaniu przyjęto cztery perspektywy: społeczno-ekonomiczną, rynkową, instytucjonalną oraz perspektywę przedsiębiorstwa. W oparciu o analizę historycznie wykształconego dorobku nauk o zarządzaniu oraz właściwości każdej z perspektyw (obszarów, przekrojów) stwierdzono istnienie znacznego potencjału rozwoju nauk, jak też wzrostu ich użyteczności.

Celem opracowania jest prezentacja znaczenia czynników popytowych, intensywności rywalizacji w sektorze, zewnętrznych czynników zasobowych, wewnętrznych czynników kosztowych oraz konkurencyjności czynnikowej dla międzynarodowej pozycji konkurencyjnej polskich przedsiębiorstw, w szczególności w warunkach globalnego kryzysu gospodarczego. Zrozumienie, jak kryzys gospodarczy wpływa na zdolność przedsiębiorstwa do kształtowania jego konkurencyjności, rywalizacji, przetrwania i rozwoju, stanowi przyczynek do teorii firmy i jednocześnie ma również wartość praktyczną zarówno z perspektywy przedsiębiorców, jak i twórców polityki gospodarczej. W referacie odniesiono się do pięciu hipotez badawczych, które sformułowano w oparciu o wyniki studiów literaturowych z zakresu zarządzania oraz biznesu międzynarodowego, a także dane empiryczne pochodzące z elektronicznych baz danych i własnych, autorskich badań empirycznych wśród ponad 700 firm. Autorzy odwołali się do podejścia dedukcyjnego, a jako metody analityczne zastosowali w głównej mierze statystykę opisową i regresję wieloraką.

Na każdym etapie cyklu rozwoju badań naukowych dotyczących określonej dyscypliny lub subdyscypliny naukowej, uwzględniając globalny charakter procesu upowszechniania wiedzy oraz dynamikę zmian, badacze zadają sobie pytania dotyczące potencjalnych obszarów badań, stopnia nasilenia dotychczas realizowanych badań, wiodących ośrodków naukowych i naukowców w danej dziedzinie badawczej. Narzędziem umożliwiającym uzyskanie odpowiedzi na powyższe pytania jest bibliometria. Cele artykułu było zaprezentowanie wyników analizy bibliometrycznej badań naukowych dotyczących problematyki społecznej odpowiedzialności biznesu (Corporate Social Responsibility - CSR). Na potrzeby analizy bibliometrycznej wykorzystano następujące narzędzia i techniki: analizę trendów w zakresie liczby publikacji, analizę cytowań, metodę współwystępowania słów oraz grupowania (analizę klastrów), metodę mapowania myśli. Do analizy wykorzystano oprogramowanie VOSviewer, XMind oraz narzędzia analizy danych dostępne w bazach Web of Science i SCOPUS. Przeprowadzona analiza współwystępowania słów oraz próba określenia klastrów pozwoliła na wyłonienie czterech klastrów badawczych dotyczą problematyki CSR. Należą do nich: (i) raportowania i pomiaru wyników, (ii) relacji z interesariuszami, (iii) polityki, strategii i standaryzacji oraz (iv) CSR w małych i średnich przedsiębiorstwach.

Podejmowanie aktywności w obszarach CSR oraz rosnące ich znaczenie w budowaniu pozytywnej reputacji stwarza potrzebę oceny i pomiaru stopnia zaangażowania przedsiębiorstw w działania społecznie odpowiedzialne. W ciągu ostatnich lat opracowano wiele metod i narzędzi w tym zakresie. Jedną z nich jest analiza treści publikacji korporacyjnych. Celem niniejszego opracowania jest identyfikacja możliwości oceny zaangażowania przedsiębiorstw w działania CSR na podstawie polityki informacyjnej spółek notowanych na GPW w Warszawie. Badaniami objęto formę, zakres i treść publikacji na temat CSR krajowych spółek giełdowych.

Pierwszym celem niniejszego opracowania jest ukazanie roli i znaczenia ekonomicznego przedsiębiorstw rodzinnych w gospodarce światowej, jak również specyficznych cech i problemów, z jakimi borykają się tego typu firmy. Natomiast drugim celem jest przedstawienie wyników badań własnych nad stanem przedsiębiorczości rodzinnej w Polsce oraz wskazanie czynników warunkujących dalszy rozwój tej przedsiębiorczości w naszym kraju. Przeprowadzone badania wykazały, że przedsiębiorstwa rodzinne stanowią ponad 40% wszystkich polskich przedsiębiorstw (według stanu na koniec 2009 r.). Charakteryzują się one wysokim stopniem różnorodności, zarówno pod względem przyjętej formy prawnej, wielkości osiąganych przychodów, liczby zatrudnionych pracowników spoza rodziny, a także pod względem stosowanych metod konkurowania o klienta. Badania wykazały również, że głównym problemem polskich firm rodzinnych jest brak dobrze przygotowanych sukcesorów, chętnych do przejęcia firmy. W końcowej części opracowania przedstawiono konieczne - zdaniem autora - różnorakie działania o charakterze makro- oraz mikroekonomicznym, które mogłyby przyśpieszyć rozwój przedsiębiorstw rodzinnych w Polsce.

Intencją opracowania jest powiązanie koncepcji uważności z konstruktem – strategia behawioralna w odniesieniu do jego antecedencji, a także eksploracja i integracja uważności na różnych poziomach (indywidualna uważność, organizacyjna uważność, „uważne organizowanie”) w celu pełniejszego zrozumienia i poznania kategorii – strategia behawioralna. Cel został zrealizowany poprzez próbę odpowiedzi na następujące pytania badawcze: 1. Jak kategoria uważności może być rozumiana (w odniesieniu do indywidualnej uważności, organizacyjnej uważności i „uważnego organizowania”? 2. W jakich obszarach wiedzy należałoby umiejscowić koncepcję uważności? 3. Czy uprawnione jest łączenie konstruktów: indywidualna i organizacyjna uważność oraz jakie są indywidualne i organizacyjne antecedencje organizacyjnej uważności i „uważnego organizowania”? 4. Jakie są konsekwencje indywidualnej i organizacyjnej uważności? 5. Jaka jest relacja pomiędzy koncepcją uważności a koncepcją strategii behawioralnej? Zastosowano metodę analizy literatury, a wnioskowanie ma charakter dedukcyjny. Podstawową konkluzję stanowi konstatacja, iż koncepcja uważności jest antecedencją strategii behawioralnej.

W artykule postawiono tezę, że "Przegląd Organizacji", jako czasopismo naukowe wydawane od dziewięćdziesięciu lat, było jednym z ważnych narzędzi, które umożliwiły postęp zarządzania w Polsce, zarówno na polu naukowym, jak i praktyki gospodarczej. Celami opracowania były przedstawienie ewolucji periodyku pod względem prezentowanych treści oraz domeny działania, jak również określenie jego znaczenia w rozwoju zarządzania. Opracowanie zostało podzielone na dwa artykuły (części). W pierwszym dokonano analizy funkcjonowania czasopisma w latach 1926 - 1989. Wskazano, że w badanym okresie periodyk był przede wszystkim forum upowszechniania naukowej organizacji wśród kadr kierowniczych i miejscem rozwiązywania problemów o charakterze empirycznym. Drugi artykuł obejmuje analizę funkcjonowania czasopisma w latach 1990 - 2016. W tym czasie periodyk stał się przede wszystkim narzędziem naukowej dyskusji, źródłem inspiracji dla badaczy oraz wiedzy dla studentów.