W opartej na wiedzy gospodarce globalnej najszybciej rozwijające się startupy są jednocześnie najbardziej innowacyjne i zinternacjonalizowane. Autorzy stawiają hipotezę, iż koncentrowanie publicznego wsparcia na przedsiębiorstwach o wysokim potencjale wzrostu (scaleups) jest elementem integrującym kluczowe polityki w obszarze badań, innowacji, przedsiebiorczości i internacjonalizacji. W celu weryfikacji hipotezy przeprowadzono analizę z trzech perspektyw badawczych: narodowych systemów innowacyjnych w krajach UE i organizacji pomostowych w Dolinie Krzemowej (niniejsza Część I) oraz innowacyjnych startupów z Polski wchodzących na rynek USA poprzez Północną Kalifornię (Część II, publikowana w kolejnym numerze „Przeglądu Organizacji”). W procesie badawczym zidentyfikowano dobre praktyki łączące systemy wsparcia internacjonalizacji, innowacyjności i przedsiębiorczości w krajach członkowskich UE oraz wzajemne relacje z ich rządowymi Organizacjami Pomostowymi w Dolinie Krzemowej. Jako najbardziej zaawansowany przykład kraju traktującego system wsparcia internacjonalizacji przedsiębiorców jako oś koordynującą politykę innowacyjną, w tym działalność Organizacji Pomostowych, wskazano Finlandię, a w szerszym aspekcie współpracy pomiędzy krajami – kraje skandynawskie.

W artykule przedstawiono problematykę kreatywności w kategorii kompetencji. Kreatywność została potraktowana jako przedmiot analizy, a koncepcja zarządzania kompetencjami jako instrument zarządzania. W artykule można wyróżnić trzy zasadnicze części. W pierwszej części wyjaśniono istotę kreatywności jako zdolności coraz częściej pożądanej i oczekiwanej w organizacjach. Określono różnice i zależności pomiędzy kreatywnością, twórczością i innowacyjnością. W drugiej części wyjaśniono istotę kompetencji oraz syntetycznie scharakteryzowano proces zarządzania kompetencjami w organizacjach. Szczegółowo opisano etap definiowania kompetencji. W trzeciej części przedstawiono przykład dobrej praktyki definiowania kreatywności jako kompetencji przekrojowej.

Zaufanie najczęściej odnoszone do relacji międzyludzkich, z czasem zostało ukierunkowanie na obiekty techniczne co spowodowało zainteresowanie badaczy terminem zaufania do technologii i próbą jego operacjonalizacji, przejawiającą się w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania: Jak definiować zaufanie do technologii?, Co determinuje zaufanie do technologii?, Czy i jak je mierzyć? Jak zarządzać zaufaniem do technologii? Bez wątpienia jedną z podstawowych przyczyn pojawienia się kategorii zaufania do technologii jest dynamiczny rozwój technologii, z jednej strony determinujący rozwój społeczno-gospodarczy, z drugiej będący źródłem trudnych do przewidzenia skutków (w krótkiej i długiej perspektywie czasowej). W artykule autorka podjęła próbę zdefiniowania zaufania do technologii, opisu dwóch kluczowych warunków wymagających zaufania do technologii (ryzyko i zależność) oraz wskazania determinant zaufania do technologii. Podstawową metodą badawczą był przegląd literatury i krytyczna analiza piśmiennictwa. Przeprowadzony przegląd literatury pozwolił na wskazanie potencjalnych obszarów badawczych w tym zakresie.

W artykule przestawiono problem oceny i badania spójności organizacji w naukach o zarządzaniu. Dokonano przeglądu różnych ujęć spójności proponowanych przez naukowców i praktyków. Zwrócono uwagę, że spójność organizacji uznawana jest jako cecha szczególnie ważna w kontekście strategicznym. Zaakcentowano, że determinanty spójności zawierają głęboki kontekst personalny. Na tym tle założono, że istotnym probierzem spójności w organizacji jest spójność strategii personalnej ze strategią ogólną i praktyką zarządzania zasobami ludzkimi. Zaproponowano szablon dla narzędzia pomiarowego służącego ocenie spójności strategii personalnej. Składa się ono z czterech elementów: przypuszczeń badawczych sformułowanych w postaci pytań lub hipotez; zbioru stwierdzeń podlegających ocenie przez respondentów; zbioru pracowników dobranych do potrzeb oceny oraz metody statystycznej analizy. Dokonano testu tego narzędzia dla wybranego obiektu, jakim było duże przedsiębiorstwo z branży usług restauracyjnych. Test potwierdził praktyczną użyteczność takiego podejścia oraz zasadność jego adaptacji na potrzeby konkretnej organizacji. Małe przedsiębiorstwa mogą przyjąć ograniczoną (uproszczoną) formułę pomiaru spójności.

Zarządzanie procesem poboru należności za lokale komunalne stanowi istotne wyzwanie dla podmiotów zarządzających gminnym zasobem lokalowym. Muszą one bowiem mierzyć się z niskiej jakości portfelem dłużników oraz niedoinwestowaną tkanką mieszkaniową, co czyni w zasadzie niemożliwym samofinansowanie się lokali komunalnych. W artykule opisano strukturę i zasady wdrażania czynnej strategii pozasądowego ściągania należności czynszowych - programów miękkiej windykacji, która z jednej strony czyni zadość postulatowi maksymalizacji wpływów finansowych od lokatorów a z drugiej pozostaje w zgodzie ze społeczną i ustawową misją gmin, jaką jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych i przeciwdziałanie zjawiskom bezdomności i wykluczenia społecznego. Publikacja prezentuje wyniki badań na reprezentatywnej próbie 296 respondentów w zakresie postaw i zachowań najemców lokali komunalnych, co do rozumienia istoty czynszu oraz oceny procedur windykacyjnych. Szczegółowo przedstawiono również przykładowy program windykacji wdrożony przez Zakład Gospodarki Mieszkaniowej Towarzystwo Budownictwa Społecznego w Częstochowie Sp. z o.o.

Continuous Improvement (CI) jest dobrze znaną koncepcją w literaturze i praktyce zarządzania, i jest uważana za niezbędną w dzisiejszym środowisku biznesowym. Artykuł zawiera omówienie wyników badania przeprowadzonego z zastosowaniem modelu dojrzałości Continuous Improvement w aspekcie oceny liniowości procesu wdrażania kluczowych zachowań CI. W badaniach zastosowano pięciostopniowy model dojrzałości CI, w celu weryfikacji jego przydatności w ocenie poziomu realizacji kluczowych zachowań tej koncepcji w przedsiębiorstwie produkcyjnym, jak i w celu zbadania charakteru przebiegu tego procesu. W pierwszej części artykułu zaprezentowano wnioski wynikające z analizy literatury dotyczącej modelu dojrzałości, a następnie przedstawiono wyniki badań empirycznych zrealizowanych w dużym przedsiębiorstwie produkcyjnym. Na tej podstawie przeprowadzono dyskusję dotyczącą odpowiedzi na postawione pytania badawcze. Potwierdzono przydatność modelu w ocenie poziomu dojrzałości, jak i zwrócono uwagę na nieliniowy charakter procesu rozwoju kluczowych zachowań CI wdrażanych w przedsiębiorstwie. Podczas gdy model sugeruje, że rozwój dojrzałości CI powinien być procesem liniowym, wyniki badania wskazują, że istnieją realne alternatywy dla przedsiębiorstw, aby rozwijać zdolność do ciągłego doskonalenia.

Implementacja zarządzania procesowego staje się coraz bardziej popularnym rozwiązaniem wśród współczesnych przedsiębiorstw. Celem artykułu jest ukazanie użyteczności realizacji wdrożenia zarządzania procesowego zgodnie z podejściem projektowym. W pracy przedstawiono wyniki badań własnych, a szczególną uwagę zwrócono na wykorzystane projekty i metodyki wdrażania. W artykule wykorzystano następujące metody i techniki badawcze: analizę literatury przedmiotu, kwestionariusz ankiety oraz ustrukturalizowane wywiady. Zaprezentowano rozwiązania badań stanowiących przesłanki, a zarazem wskazówki praktyczne dla menadżerów w zakresie realizowanych projektów wdrożenia zarządzania procesowego. Przedstawione w artykule rozważania maja zarówno walor poznawczy, jak również aplikacyjny.

Chociaż zjawisko przedsiębiorczości społecznej w ostatnich latach cieszy się dużym zainteresowaniem ze strony badaczy, to kwestia modeli biznesu w kontekście przedsiębiorstw społecznych wydaje się być wciąż pomijana. Celem artykułu jest próba wskazania charakterystycznych cech modeli biznesu przedsiębiorstw społecznych. W związku z tym - w świetle analizy literatury przedmiotu - przedstawiono i poddano dyskusji trzy konceptualizacje dotyczące tematyki modeli biznesu i ich komponentów (części składowych) dla tych podmiotów. W artykule podkreślono, iż kształtowanie i rozwijanie postaw przedsiębiorczych u przedsiębiorców społecznych, czego wyrazem może być tworzenie i utrwalanie nawyku poszukiwania, konstruowania i aplikacji odpowiednich modeli biznesu w zarządzanych przez nich podmiotach, sprzyja budowaniu przez nie trwałej przewagi konkurencyjnej.

W prezentowanym artykule rozważana jest teza o zdominowaniu publicznego dyskursu na temat społecznej odpowiedzialności biznesu przez duże przedsiębiorstwa, które kreują narrację głównego nurtu w obszarze CSR przez coraz bardziej powszechne raportowanie oraz komunikowanie swoich społecznych inicjatyw. Społeczna odpowiedzialność biznesu została swoiście „zawłaszczona” przed duże firmy, dla których jest ona głównie strategią biznesową budowania wartości. Instrumentalne wykorzystanie CSR, przy jednoczesnej dominacji publicznej debaty na temat CSR przez korporacje, może prowadzić do sceptycznego postrzegania idei społecznej odpowiedzialności przez interesariuszy. W artykule rozważane są różnice w podejściach do CSR w firmach w zależności od ich rozmiaru oraz potencjał małych i średnich przedsiębiorstw dla bardziej efektywnego wykorzystania CSR.

Celem artykułu jest prezentacja wyników badań dotyczących skuteczności outsourcingu w przekroju trzech zmiennych jakościowych: wielkości, poziomu dywersyfikacji oraz stopnia internacjonalizacji. Opracowanie zawiera omówienie wyników badań przeprowadzonych na próbie niemal 300 polskich przedsiębiorstw z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety. Stosowanie outsourcingu w badanych przedsiębiorstwach umożliwiło przede wszystkim: zmniejszenie kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa, koncentrację na podstawowej działalności firmy, zapewnienie konkurencyjności firmy oraz zwiększenie poziomu elastyczności przedsiębiorstwa. Wielkość przedsiębiorstwa istotnie różnicowała skuteczność, z jaką stosowany był outsourcing, przy czym najniższą skuteczność zaobserwowały przedsiębiorstwa małe, najwyższą – średnie. Wyniki badań potwierdzają zależność między skutecznością stosowanego outsourcingu a wielkością przedsiębiorstwa oraz poziomem dywersyfikacji (mierzonej ilością branż, sektorów, w których firma prowadzi działalność). Operowanie na rynkach zagranicznych nie miało natomiast istotnego statystycznie wpływu na pozytywne efekty stosowania outsourcingu w próbie.