Obecnie charakter produkcji kształtowany jest poprzez zmiany paradygmatu z produkcji masowej na produkcję dostosowaną do potrzeb klienta, odzwierciedlającą aktualne potrzeby klienta. Prowadzi to do zwiększonego popytu na innowacje w zakresie nowych surowców, materiałów i technologii wytwarzania, wdrażania innowacyjnych procesów produkcji, jak również kształtowania nowych modeli biznesowych. Odpowiedzią na oczekiwaną zdolność nowoczesnych systemów produkcyjnych jest oparta na wiedzy, technologii i narzędziach, symulacji, optymalizacji i monitorowania istniejących systemów produkcji, koncepcja przemysłu czwartej generacji (Przemysł 4.0). W kontekście powyższego podjęto badania, których zasadniczym celem ustanowiono próbę odpowiedzi na pytanie: jakie działania dostosowawcze w kontekście ery przemysłu czwartej generacji będą zmuszeni podejmować polscy wytwórcy działający w sektorze maszyn rolniczych. Większość badanych przedsiębiorstw zauważa istnienie luki w kompetencjach niezbędnych do przeprowadzenia "transformacji cyfrowej". Istotną barierą związaną z wdrożeniem rozwiązań Przemysłu 4.0 nie jest wyłącznie pozyskanie właściwej technologii, ale - związana z tym - konieczność zmiany kultury organizacyjnej i zdobycia nowych kompetencji.

We współczesnym świecie idea zrównoważonego rozwoju jest niezwykle aktualnym zagadnieniem niosącym poważne konsekwencje dla wszystkich przejawów prowadzenia działalności gospodarczej. W tym kontekście należy zauważyć, że tego typu aktywność ma miejsce w przestrzeni kształtowanej przez realia dynamicznie ewoluującego społeczeństwa informacyjnego. Prezentowane w niniejszym opracowaniu rozważania oparte na analizie wiedzy z zakresu nauki organizacji i zarządzania służą ukazaniu charakteru najważniejszych elementów rzeczywistości, wpływających na standardowe postępowanie przedsiębiorcy odpowiedzialnego za zrównoważony rozwój. Koncepcja modelu przedsiębiorcy zrównoważonego rozwoju zaproponowana w niniejszym opracowaniu została zilustrowana rzeczywistymi i praktycznymi przykładami wywodzącymi się ze świata biznesu, co potwierdza jej użyteczność.

W literaturze przedmiotu istnieją dwa przeciwstawne podejścia do problemu bliskości i jej związków z działalnością innowacyjną. Pierwsze z nich, geograficzne a drugie relacyjne. Autorzy dyskutują tam o istotności obu z nich i wzajemnych związkach między nimi, aby pokazać, która bardziej sprzyja innowacjom w przedsiębiorstwach. Polska jest krajem słabiej rozwiniętym niż jej zachodni sąsiedzi. Oznacza to, że analizowane zjawiska mogą funkcjonować odmiennie. Głównym celem tego artykułu było skonfrontowanie tych dwóch zjawisk w polskich okolicznościach gospodarczych i ocenia ich wpływu na działalność innowacyjną. Dla ich weryfikacji empirycznej został wybrany jeden, centralny regionalny system przemysłowy - województwo mazowieckie. Badanie zostało oparte na kwestionariuszu ankietowym i zostało przeprowadzone w 951 przedsiębiorstwach przemysłowych. Autor zaprezentował kilka niezależnych modeli logitowych opisujących wpływ odległości oraz relacji między dostawcami, konsumentami i rywalami na działalność innowacyjną w latach 2012-2014. Na podstawie przeprowadzonych badań sformułowano tezę, że geografia częściej wpływa na aktywność innowacyjną w regionie, ale bliskość relacji jest bardziej dogłębna (silniejsza). Istnieje potrzeba poszukiwania bardziej wyrafinowanych interakcji między tymi zjawiskami w przyszłych badaniach.

Celem artykułu jest, po pierwsze, identyfikacja aspektów procesów komunikacji i dokumentacji w rozproszonych, międzynarodowych zespołach projektowych, które powinny być monitorowane w celu zapewnienia skutecznej komunikacji projektowej, a po drugie, zaproponowanie połączonego podejścia do pomiaru wydajności komunikacji projektowej. Identyfikacja aspektów, które powinny być monitorowane, opiera się na analizie literatury i wcześniejszych badaniach. Zaproponowane podejście łączy dwie metody, które razem umożliwiają wszechstronny pomiar wydajności komunikacji w ramach projektu. Pierwsza z nich to kwestionariuszowa analiza wydajności komunikacji i jej postrzegania przez członków zespołu. Druga polega na analizie bazy danych rekordów projektu. Połączone podejście do monitorowania i pomiaru wydajności komunikacji projektowej zastosowano dla konkretnego przypadku międzynarodowego projektu. Uzyskane wyniki pokazują, że proponowane podejście zapewnia kompleksowy wgląd w procesy komunikacji i dokumentacji w projekcie, oparty zarówno na obiektywnych danych pozyskanych z bazy danych, jak i na opiniach członków zespołu, dostarczając informacji o ewentualnych problemach i niepokojących sytuacjach.

Przedsiębiorstwa rodzinne funkcjonują w coraz bardziej złożonym otoczeniu, co powoduje, że konieczne jest posiadanie orientacji strategicznej determinującej możliwości i kierunki ich rozwoju, a także pozwalającej na wykorzystywanie szans, jakie pojawiają się w ich otoczeniu. Artykuł koncentruje się na kwestii orientacji strategicznej opierającej się na wykorzystaniu familistycznych cech przedsiębiorstwa rodzinnego, elastyczności działania, wiedzy i rozwoju relacji międzyorganizacyjnych. W przedsiębiorstwach rodzinnych poznanie orientacji strategicznej nie jest łatwe z powodu nakładania się czynników biznesowych i rodzinnych. Familizm ma istotny wpływ na kształt orientacji strategicznej i dostarcza wartościowych i rzadkich zasobów ludzkich, rzeczowych i finansowych. Tworzy także kapitał społeczny oparty na zaufaniu.

Celem artykułu jest opracowanie koncepcji badania ryzyka relacyjnego w sieciach publicznych oraz jej zilustrowanie na przykładzie sieci zarządzania bezpieczeństwem publicznym. Analizy przeprowadzono na podstawie badania desk research, obserwacji uczestniczącej oraz dyskusji w gronie ekspertów. W toku rozważań przedstawiono charakterystykę sieci zarządzania publicznego oraz perspektywy badawcze ryzyka relacyjnego. Stanowiło to podstawę do opracowania kompleksowego podejścia do badania ryzyka relacyjnego w układach sieciowych. Podejście to zostało zaadaptowane do przygotowania modelu analizy ryzyka relacyjnego w sieciach zarządzania bezpieczeństwem publicznym. W rezultacie stwierdzono, że kompleksowe podejście do badania ryzyka relacyjnego powinno opierać się na: identyfikacji czynników ryzyka relacyjnego istotnych w określonym kontekście działania; badaniu intensywności występowania poszczególnych czynników ryzyka relacyjnego w określonym kontekście działania; badaniu wzajemnych relacji czynników ryzyka relacyjnego oraz czynników zagrożeń z procesami wspólnej realizacji działań w wybranej sieci publicznej; analizie wpływu czynników skutecznej współpracy, a także zagrożeń, negatywnych działań i postaw partnerów w sieci na rezultaty wspólnych działań. Takie podejście stwarza podstawy do jakościowej i ilościowej oceny poziomu ryzyka relacyjnego w sieciach zarządzania publicznego.

Artykuł jest swoistym podsumowaniem projektu "Wysokospecjalistyczna platforma wspomagająca planowanie cywilne i ratownictwo w administracji publicznej", sfinansowanego przez NCBR w ramach konkursu 7/2015 (beneficjentem jest Państwowa Straż Pożarna), zrealizowanego przez konsorcjum: Wydział Zarządzania Politechniki Warszawskiej oraz Medcore sp. z o.o. (Kosieradzka i in., 2018). Był on kontynuacją projektu "Metodyka oceny ryzyka na potrzeby systemu zarządzania kryzysowego RP", sfinansowanego przez NCBR w ramach konkursu 3/2012 (beneficjentem było Rządowe Centrum Bezpieczeństwa), a opracowana w tym projekcie krajowa metodyka stała się częścią Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności. W obu projektach zastosowano metodę poszukiwania analogii pomiędzy podejściem metodycznym stosowanym dotąd w zarządzaniu i ocenie ryzyka operacyjnego w odniesieniu do działalności podmiotów biznesowych.