Artykuł przedstawia w sposób syntetyczny, ewolucję modeli biznesowych przedsiębiorstw innowacyjnych na tle ewolucji koncepcji procesu innowacji. W artykule wskazano na pogłębiającą się złożoność i wzrost dynamiki kontekstu biznesowego w procesie tworzenia innowacji. Przedstawiono przykład holenderskiego modelu współpracy stoczni Amels z Uniwersytetem Technicznym w Delft. Jest to przykład hybrydyzacji modelu biznesowego, działającego w oparciu o koncepcję otwartych innowacji. Ten typ modelu biznesowego określany jest jako Biznes otwarty i bazuje on na koncepcji tworzenia innowacji otwartych, nazwanych mianem Connect and Develop Value. Opisana sieć współpracy, charakterystyczna jest dla wiodących pod względem innowacyjności podmiotów gospodarczych, działających współcześnie w warunkach globalnej konkurencji. W zakończeniu wskazano proponowane kierunki badań nad zjawiskiem hybrydyzacji modeli biznesowych przedsiębiorstw innowacyjnych i uczelni technicznych, wchodzących w skład symbiotycznej sieci współpracy.

Nagromadzony dorobek badawczy potwierdza duże znaczenie procesów przedsiębiorczych, w tym szczególnie orientacji przedsiębiorczej, dla efektywnego rozwoju przedsiębiorstw wysokich technologii. Jednocześnie niewiele doniesień badawczych dotyczy kategorii przedsiębiorczości technologicznej oraz podejścia konfiguracyjnego do rozwoju organizacji. Celem artykułu jest uzupełnienie tej luki poprzez opisanie procesu przedsiębiorczości technologicznej jako mechanizmu tworzenia przedsiębiorstw wysokich technologii w świetle podejścia konfiguracyjnego. Metoda badawcza mieści się w ramach metodyk ustawionych teoretycznie, opiera się na analizie jakościowej, porównawczej z zastosowaniem technik statystycznych porównań parami oraz analizie zbiorów rozmytych. Badania empiryczne zostały przeprowadzone na celowo dobranej grupie dwudziestu przedsiębiorstw z Doliny Lotniczej w Polsce, podzielonych równomiernie na przedsiębiorstwa w fazie formowania oraz przedsiębiorstwa na etapie wzrostu. Kategoria mechanizmu przedsiębiorczości technologicznej została zoperacjonalizowano jako konfiguracja przedsiębiorczego przywództwa menedżerskiego, strategii rozwojowej oraz struktury organizacyjnej. Efektywność rozwojowa została zoperacjonalizowana wielowymiarowym konstruktem organizacji wysokiej efektywności. Rezultaty badań potwierdziły istnienie odmiennych konfiguracji mechanizmu przedsiębiorczości technologicznej ze względu na etap rozwoju organizacji wysokich technologii.

W opracowaniu podjęto próbę systematyzacji takich pojęć, jak przedsiębiorczość, przedsiębiorczość akademicka i technologiczna oraz innowacyjność. Wskazano na wielość ujęć i pokrywanie się poszczególnych terminów nie tylko w publikacjach napisanych w ramach różnych, ale także w ramach jednej dyscypliny wiedzy. Podkreślono znaczenie wprowadzania rozróżnienia pomiędzy poszczególnymi pojęciami, jak również podjęto próbę ich jednoznacznego zdefiniowania oraz określenia wzajemnych relacji. Zaproponowano klasyfikację przedsiębiorczości obejmującą takie kryteria, jak źródło inicjatyw przedsiębiorczych, ich charakter oraz moment implementacji. Wyróżniono przedsiębiorczość akademicką i biznesową, innowacyjną i naśladowczą, technologiczną i nietechnologiczną oraz związaną z zakładaniem nowych organizacji lub wprowadzaniem zmian w istniejącym biznesie.

Celem artykułu jest przedstawienie autorskiej klasyfikacji modelowych postaw wobec zarządzania wiedzą w otwartych innowacjach oraz jej empirycznej weryfikacji na rynku polskim. W badaniach empirycznych wykorzystano metodę standaryzowanych telefonicznych wywiadów kwestionariuszowych ze wspomaganiem komputerowym (CATI). Autorzy, biorąc pod uwagę poziom dzielenia się i poziom ochrony wiedzy, zidentyfikowali cztery modelowe postawy wobec zarządzania wiedzą w otwartych innowacjach: profesjonalisty (eksperta) wiedzy, władcy wiedzy, dyfuzora wiedzy i dyletant wiedzy. W Polsce najszerzej rozpowszechnioną postawą jest postawa eksperta wiedzy, zdecydowanie rzadziej przedsiębiorstwa przyjmują postawę władcy wiedzy i dyfuzora wiedzy. Przedsiębiorstwa w Polsce nie przyjmują postawy dyletanta wiedzy.

Przedmiotem rozważań są różnego rodzaju narzędzia wykorzystywane w procesie negocjacji, nazywane najczęściej "technikami prowadzenia negocjacji (negocjacyjnymi)". Celem artykułu jest przedstawienie autorskiej koncepcji typologii takich technik, opartej na szeregu kryteriach je charakteryzujących. Najpierw zaprezentowano ich typologię opartą na dwóch ogólnych kryteriach, tj. ich charakterze oraz fazach procesu prowadzenia negocjacji. Następnie zaproponowano bardziej szczegółowe kryteria typologiczne, wynikające ze specyficznych cech negocjacji oraz odzwierciedlające szczegółowe sposoby ich prowadzenia. Z kolei zaprezentowano wielowymiarową typologię technik prowadzenia negocjacji opartą na tych kryteriach. W podsumowaniu zawarto syntezę proponowanej koncepcji oraz wskazano kierunki jej doskonalenia.

Celem niniejszego opracowania jest zgłębienie wiedzy na temat natury zasobów BD oraz elementów kształtujących powstawanie wartości biznesowej w oparciu o BD. Efektem finalnym jest opracowanie i wstępna weryfikacja modelu tworzenia wartości w oparciu o BD. W modelu wyróżniono i scharakteryzowano trzy główne konstrukty: (1) dynamiczne zdolności organizacji, (2) zintegrowany proces eksploracji i eksploatacji zasobów BD, (3) identyfikacja i pomiar wartości.

W ostatnich latach w Polsce ma miejsce ożywiona dyskusja nad tożsamością nauk o zarządzaniu. [...] W ten nurt dyskusji zamierza wpisać się niniejszy artykuł. Jego celem jest ocena potencjału naukowego i osiągnięć wydziałów nauk o zarządzaniu polskich uczelni w świetle wyników systemu parametrycznej oceny jednostek naukowych w roku 2017.