Celem artykułu jest pokazanie relacji pomiędzy innowacyjnością gospodarki, sektora i organizacji a koopetycją jako ważnego i ciekawego pola badawczego dla przyszłych badań teoretycznych i empirycznych. Relacja ta nie była dotychczas częstym tematem badań, co sprawia, że jest to interesujący obszar rozważań naukowych. Artykuł ma charakter teoretyczny, w którym wykorzystano wnioskowanie dedukcyjne. Postępowanie badawcze pozwoliło zidentyfikować najważniejsze zewnętrzne (presja ze strony klientów, zaawansowanie technologiczne, podatność sektora na globalizację oraz ostrą walkę konkurencyjną) oraz wewnętrzne (komplementarność zasobów, elastyczność, zdolność do wykorzystywania okazji oraz pozycja konkurencyjna) determinanty koopetycji. Przedstawione rozważania pozwoliły autorowi sformułować wniosek, że wpływ innowacyjność gospodarki, sektora oraz organizacji na skłonność do tworzenia oraz rozwijania relacji koopetycji jest niejednoznaczny. Ważne jest więc dalsze eksplorowanie analizowanej relacji na gruncie teoretycznym i empirycznym.

Badania sugerują, że organizacje w coraz większym stopniu zmuszone są stawić czoła szybko zmieniającemu się krajobrazowi przedsiębiorczości. Jednakże relatywnie mało prac naukowych poświecono tworzeniu strategii przedsiębiorczych organizacji. Zaprezentowana w niniejszym artykule konceptualizacja opisuje przedsiębiorczą strategię jako proces odzwierciedlający strategiczną sprzeczność pomiędzy planowaniem i działaniem. Wszechstronny, złożony i dynamiczny model ilustruje, jak współczesne organizacje mogą adaptować się do otoczenia w sposób minimalizujący inercję organizacyjną.

Praca podejmuje problematykę interakcji korporacji ze start-upami. Analizuje to zagadnienie z perspektywy korporacji, uwzględniając uwarunkowania polskiego systemu innowacji. Artykuł przedstawia narzędzia, jakie mogą być wykorzystywane przez korporacje dla poprawy ich konkurencyjności. Wskazuje też na korzyści ich stosowania dla start-upów i szerzej dla całości gospodarki, odblokowując niewykorzystany dotychczas w pełni potencjał innowacyjności. Prezentuje również wyniki oryginalnych badań na grupie polskich korporacji, weryfikując skuteczność ich działań innowacyjnych prowadzonych we współpracy ze start-upami. Praca przedstawia również konstrukcje struktury korporacyjnej, określanej mianem kolonii innowacyjności, mogącej efektywnie wykorzystywać owe narzędzia, opartej na założeniach modelu konwoju.

Eksploracja kosmosu przez człowieka przyśpiesza. Planuje się budowę stałej bazy na Księżycu i miasta na Marsie, także prowadzenie operacji wydobywczych na asteroidach, budowę stacji wokółksiężycowej, kosmicznego hotelu oraz elektrowni słonecznych w kosmosie. Coraz więcej ludzi przebywa w przestrzeni kosmicznej i pracuje zespołowo. Wieloosobowe załogi stacji orbitalnych realizują określone cele. Występuje w nich hierarchia władzy z wyraźnie wyodrębnionym stanowiskiem dowódcy, a także podział pracy. Dysponują specjalistycznym wyposażeniem. Często pozostają na orbicie przez wiele miesięcy. Są to więc organizacje, a w zasadzie mikroorganizacje, które działają w skrajnie niekorzystnych dla człowieka warunkach. Warunki, panujące w kosmosie, wpływają na wszystkie aspekty ich funkcjonowania. W artykule przedstawiono specyfikę oraz perspektywy rozwoju organizacji zlokalizowanych w kosmosie.

Mechanizmy globalizacyjne oraz otwarcie polityczne niektórych rejonów świata powoduje, że możliwe staje się kreowanie współpracy w ramach nowoczesnych struktur organizacyjnych jakimi są przykładowo struktury wirtualne. Współpraca taka wymaga zastosowania mechanizmów zapewniających spójność organizacyjną na różnych płaszczyznach. Jedną z takich kluczowych płaszczyzn jest spójność w zakresie kultur organizacyjnych. Jej zachowanie wymaga rozpoznania cech kultury organizacyjnej potencjalnych kooperantów. W artykule zaprezentowano wyniki badań dotyczące kultury organizacyjnej organizacji chińskich, które okazały się być wysoce hierarchiczne, autorytarne oraz nieelastyczne. Dominuje w nich brak tolerancji oraz przedmiotowe traktowanie pracowników. Dodatkowo wskazano kierunki, w których powinny następować zmiany w badanych obszarach, co może ułatwić menedżerom wykreowanie mechanizmów współpracy z tymi organizacjami z zachowaniem założeń koncepcji spójności.

Wraz z rosnąca popularnością zwinnego zarządzania projektami rośnie zainteresowanie tematyką samoorganizacji. Samoorganizujące się zespoły projektowe cechują m.in. wysoki poziom autonomii, zaangażowania w wybór i realizację własnych zadań, a członkowie zespołu sami przyjmują określone role zespołowe, aby sprostać realizacji projektu. Celem badań prezentowanych w tym artykule było poznanie obecnego stanu wiedzy, perspektyw i luk badawczych dotyczących samoorganizujących się zespołów projektowych. Posłużono się metodą systematycznego przeglądu literatury. Efektem opracowania było wyodrębnienie kilku grup tematycznych publikacji, takich jak: podejście systemowe, procesy i role, praktyki, przywództwo, rezultaty, bariery i wyzwania. Przeanalizowano także dalsze kierunki badań, które mogą pogłębić zrozumienie fenomenu samoorganizujących się zespołów projektowych.

Prezentowany artykuł porusza zagadnienie transparentności działania urzędów administracji samorządowej w Polsce. W artykule, bazując na przeglądzie literatury przedmiotu, omówiono istotę i rozumienie zasady transparentności. Następnie zaproponowano model dojrzałości urzędów administracji samorządowej w tym zakresie. W części empirycznej przedstawiono wyniki badań, które miały na celu określenie stopnia i zakresu transparentności urzędów administracji samorządowej szczebla gminnego.

Celem artykułu jest więc próba zwrócenia uwagi na wybrane czynniki determinujące ograniczenia w zarządzaniu szpitalami publicznymi poprzez postawienie tezy, że pewne dysfunkcje mogą być wynikiem innych elementów, niż mogłoby się to wydawać na podstawie analizy nieuwzględniającej wszystkich okoliczności mogących mieć wpływ na dany stan rzeczy, w tym przede wszystkim zależności przyczynowo-skutkowych. Metoda tutaj wykorzystana opiera się na syntetycznym połączeniu wyników dotychczasowych krajowych badań dostępnych w źródłach bibliograficznych z własnymi obserwacjami autora w zakresie przedmiotowej problematyki, w tym wynikającymi z kilkuletnich badań realizowanych na terenie całego kraju, m.in. w zakresie identyfikowania czynników ograniczających m.in. autonomię decyzyjną i efektywność zarządczą. Decyzja autora co do potrzeby identyfikacji poszczególnych czynników mogących mieć inhibicyjny wpływ na zarządzanie w szpitalach publicznych jest przy tym zbieżna z jedną ze sformułowanych jeszcze w latach dwudziestych XX w. przez E. Hauswalda ogólnych metod organizatorskich, opisanych po raz pierwszy w 1929 r. na łamach "Czasopisma Technicznego", według której pomiędzy różnymi zjawiskami występującymi w organizacjach istnieją związki przyczynowo-skutkowe bezpośrednio lub pośrednio na nie wpływające oraz determinujące ich kształt.