Celem opracowania jest identyfikacja i ocena strategii współpracy wykorzystywanych przez mikro- i małe przedsiębiorstwa z ich dostawcami, którzy reprezentują sektor MŚP. Podkreśla się, że przedsiębiorstwa współpracując ze swoimi dostawcami wykorzystują różnorodne strategie, oparte na zróżnicowanych założeniach i zasadach. Z jednej strony przyjmują charakter partnerski, oparty na kompleksowych negocjacjach, z drugiej mamy do czynienia z antagonistyczno-formalnymi układami. Interesującym problemem staje się zatem rozpoznanie stosowanych w praktyce strategii współpracy realizowanych przez mikro- i małe przedsiębiorstwa. Analiza uzyskanych odpowiedzi pozwoliła stwierdzić, że w międzyorganizacyjnych relacjach dominuje strategia oparta na kompleksowych negocjacjach, jakkolwiek należy zaznaczyć, że stosunkowo duża część przedsiębiorstw preferuje podejście antagonistyczne, realizując własne interesy kosztem kooperantów oraz podejście administracyjno-formalne. Należy podkreślić, że dwie ostatnie formy wskazanych strategii mają charakter asekuracyjny, co świadczy o stosunkowo niskim rozwoju międzyorganizacyjnych relacji.

Dynamika zmian występujących w obecnych czasach otwiera nowe przestrzenie prowadzenia biznesu szczególne w wymiarze gospodarki cyfrowej. To ona kształtuje szczególnie nowe sposoby gry rynkowej, gdzie modele biznesu cyfrowego generują nowe wartości dla użytkowników rynku. Istotnym staje się zatem umiejętne eksploatowanie modeli biznesu w gospodarce cyfrowej jednocześnie zapewniając zdolność do przetrwania i rozwoju organizacjom wykorzystujących te modele do osiągania ich wysokiej efektywności. Według autora artykułu można to osiągnąć poprzez zastosowanie atrybutu sprężystości zarówno w konstruowaniu jak i eksploatowaniu modeli biznesu w gospodarce cyfrowej. Celem artykułu jest przestawienie stopnia wykorzystania sprężystości w modelach biznesu funkcjonujących w gospodarce cyfrowej. Artykuł ma charakter konceptualny i zwraca uwagę na miejsce i rolę sprężystości w modelach biznesu gospodarki cyfrowej. W artykule omówiono, pojęcie sprężystości organizacyjnej w zarządzaniu, zdefiniowano kluczowe atrybuty modeli biznesu w kontekście gospodarki cyfrowej, Dokonano próby konceptualizacji i operacjonalizacji modeli biznesu gospodarki cyfrowej oraz opisano zasady funkcjonowania w ekosystemie cyfrowym.

Nieustannie zmieniające się warunki ekonomiczne i prawne stwarzają dla wytwórców działających w sektorze energetyki odnawialnej konieczność szybkiej adaptacji, co wiąże się z koniecznością ciągłej przebudowy modeli biznesowych. Jedną z popularnych koncepcji wykorzystania modeli biznesowych jest Business Model Canvas (tzw. szablon modelu biznesowego). Koncepcja ta została zaprezentowana po raz pierwszy w 2010 roku przez A. Osterwaldera. W artykule, wykorzystując podejście Model Canvas, zbudowano model biznesowy dla mikroinstalacji prosumenckiej ukazując w nim możliwości efektywnego działania na rynku energetyki odnawialnej przez prosumentów. W dziewięciu zdefiniowanych obszarach modelu w oparciu o analizę warunków prawnych, analizę techniczną mikroinstalacji i specyfikę gospodarstwa domowego oraz uwarunkowań związanych z otoczeniem biznesowym określono funkcjonowanie mikroinstalacji prosumenckiej.

Przedsiębiorstwa rodzinne od wielu lat stanowią nośny obszar badawczy w naukach o zarządzaniu, a ich charakterystyki poddawane są konsekwentnie rozmaitym dociekaniom teoretycznym i praktycznym. Rodzinność, rozumiana jako unikalna wiązka zasobów odzwierciedlająca stopień zintegrowania rodziny, przedsiębiorstwa i zarządzania, stanowi istotny wyróżnik charakteryzujący przedsiębiorstwa rodzinne. Mając na uwadze relatywnie niski poziom innowacyjności krajowych przedsiębiorstw, sformułowano cel główny, którym jest odpowiedź na pytanie o związki rodzinności z poziomem innowacyjności firm rodzinnych. Aby zrealizować tak postawione zamierzenie badawcze, w 2017 roku przeprowadzono badania empiryczne na próbie 200 krajowych przedsiębiorstw rodzinnych. Analizy wykazały, że rodzinność jest powiązana z nakładami ponoszonymi na innowacje oraz z wynikami aktywności innowacyjnej mierzonymi liczbą wdrożeń.

W artykule skoncentrowano się na omówieniu potencjalnie szkodliwych konsekwencji, jakie systemy wysoce efektywnej pracy (High Performance Work Systems - HPWS) mogą powodować dla organizacji i zatrudnionych pracowników. Przedstawiono rozważania teoretyczne, poparte badaniami empirycznymi innych autorów wskazujące, że HPWS może przyczyniać się do odczuwanego stresu i wyczerpania emocjonalnego, które finalnie przekłada się na jakość wykonywanych czynności zawodowych. Przedstawiono hipotetyczny model tłumaczący, w jakich sytuacjach HPWS przekłada się na zachowania i postawy zatrudnionej kadry. Wskazano również na pytania, na które w przyszłych badaniach empirycznych warto poszukiwać odpowiedzi.

Celem niniejszego artykułu jest identyfikacja poziomu i form aktywności przedsiębiorstw w zakresie popularyzacji wiedzy o bhp i kształtowania postaw probezpiecznych. Badanie przyprowadzono metodą PAPI na grupie 195 przedstawicieli firm. Badania wykazały stosunkowo niską aktywność przedsiębiorstw w zakresie popularyzacji bhp, zaledwie 1/3 firm podejmuje takie działania. Najczęstszą formą popularyzacji bhp było zgłaszanie przez pracowników uwag/sugestii/pomysłów w obszarze bhp, organizowanie konkursów bhp, dodatkowych szkoleń w tym zakresie oraz akcji informacyjno-plakatowych. Stosunkowo niewielka grupa przedsiębiorców stosuje system kar i nagród, choć zdecydowanie częściej mamy do czynienia z pozytywnym wzmocnieniem (nagrody finansowe, rzeczowe, pochwały, punkty w ocenie pracowniczej). Analiza statystyczna wykazała istnienie istotnych różnic pomiędzy wielkością przedsiębiorstwa, a częstością podejmowanych wysiłków na rzecz popularyzacji pracowników do przestrzegania przepisów i zasad bhp. Firmy małe podejmują takie działania znacznie rzadziej niż podmioty średnie i duże.

Niniejszy artykuł przedstawia metodyczne podejście do budowy repozytorium dobrych praktyk na przykładzie studium przypadku dla obszaru publicznego zarządzaniu kryzysowego. Wyniki uzyskane w ramach prowadzonego projektu rozwojowego umożliwiły określenie kluczowych wymiarów klasyfikacji dobrych praktyk zgromadzonych w repozytorium, określenie sposobu opisu (metryki) każdej dobrej praktyki zakwalifikowanej do repozytorium z punktu widzenia procesu planowania cywilnego, zarządzania kryzysowego oraz zarządzania ryzykiem, jak również budowania dojrzałości organizacji. Opisane w artykule podejście jest uniwersalne - może być wykorzystane do budowy repozytorium dobrych praktyk dla innych obszarów zarządzania. Koncepcja struktury repozytorium jest przygotowana do zaimplementowania w środowisku cyfrowym.

Rozwój rynku IT w dużej mierze kształtuje sposób funkcjonowania dzisiejszych organizacji gospodarczych. Informacja magazynowana przetwarzana w sposób cyfrowy stwarza możliwość tworzenia nowych form działających struktur podmiotów gospodarczych. Jedną z takich form są zespoły robocze/badawcze, które coraz częściej pracują w strukturze tzw. zespołów wirtualnych. Są one dużą szansą dla rozwoju przedsiębiorstw, generując jednocześnie dla nich nowe wyzwania organizacyjne. Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji zespołów wirtualnych, których funkcjonowanie jest w pełni zależne i możliwe dzięki rozwojowi technik oraz technologii informatycznych i komunikacyjnych, w aspekcie bezpieczeństwa informacji uwzględniającego czynnik ludzki. Zaprezentowano modele informatyczne funkcjonujące we współczesnych przedsiębiorstwach wspierające pracę zespołów. Przedstawiono elementy funkcjonalne, dzięki którym możliwe są tzw. spotkania wirtualne i omówiono najważniejsze zagadnienia dotyczące ich bezpieczeństwa. Przedstawiono również aktualne badania dotyczące omawianych obszarów bezpieczeństwa przeprowadzone przez uznane wywiadownie gospodarcze na świecie.