Artykuł stanowi kontynuację rozważań zawartych w poprzednim artykule nt. Gdzie innowacja spotyka się z marketingiem: Aspekty teoretyczne, zamieszczonym w „Przeglądzie Organizacji” nr 8 z 2020 roku. Celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: Co jest łącznikiem między innowacją a marketingiem? Założono, że owym łącznikiem jest wartość. Okazało się jednak, że jest jeszcze jeden łącznik, tj. klient. Następujące zagadnienia są tu kolejno rozważane: innowacja wartości, łańcuch wartości innowacji, marketing wartości, współtworzenie wartości z klientami oraz współpraca i wzajemne zależności między działalnością innowacyjną i działalnością marketingową.

Przywództwo oraz jego oddziaływanie na efektywność funkcjonowania organizacji od dawna są przedmiotem zainteresowania badaczy i praktyków zarządzania. Temat ten jest jednak znacznie rzadziej poruszany w odniesieniu do administracji samorządowej. Analiza literatury przedmiotu wskazuje, że efektywność funkcjonowania jednostek administracji samorządowej zależy od stosowanego typu przywództwa. W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie: jakie relacje występują między przywództwem transformacyjnym i transakcyjnym, a efektywnością funkcjonowania urzędów gminy? Cel ten został zrealizowany poprzez przedstawienie wyników studiów literatury i badań ankietowych przeprowadzonych w 41 urzędach gminy w Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii. Stwierdzono, że zarówno przywództwo transformacyjne, jak i transakcyjne były dodatnio powiązane z efektywnością funkcjonowania urzędów gminy oraz zaobserwowano, że siła ich związku z efektywnością kształtowała się na zbliżonym poziomie.

Praca koncentruje się na ocenie przygotowania organizacji do wdrożenia koncepcji zarządzania zasobami ludzkimi znaną jako Empowerment (E). Wcześniejsze badania dotyczące przesłanek zaufania w wybranej globalnej organizacji mającej spójną politykę personalną oraz - jako tło odniesienia - w 50 innych organizacji pozwoliły wyselekcjonować 18 kontekstów (stwierdzenia z ankiety), które konstytuują koncepcję E. Wstępnie przyjęto (pytanie badawcze), że wybrana organizacja powinna uzyskać wyższy wskaźnik przygotowania do E z uwagi na wyższe wyniki dotyczące zaufania. Kultura zaufania jest bowiem uznawana jako konieczny warunek dla powodzenia E. Okazało się jednak, że filtr sytuacji charakterystycznych dla E nie sytuuje tej organizacji tak korzystnie jak w badaniu zaufania. W diagnozie stanu wykorzystano propozycję W. Czubasiewicz i P. Grajewskiego do oceny - w czterostopniowej skali (0-3) - wykorzystania E w praktyce. Uzyskane wyniki wskazują, że powstały stan można powiązać z poziomem 1, to jest z upełnomocnieniem ograniczonym. Jest on charakterystyczny dla przypadku tworzenia upełnomocnienia, bez jasnych przesłanek formalnych, opartych na indywidualnych predyspozycjach, a wynik dla wybranej organizacji nie odbiegał wyraźnie od średniego profilu E dla 50 organizacji uczestniczących w badaniach jako punkt odniesienia.

Akceptacja przez pracowników wykorzystania Internetu Rzeczy do monitorowania pracy będzie mieć znaczenie dla łatwości wprowadzenia tych rozwiązań.  Celem artykułu jest przedstawienie możliwości stosowania Internetu Rzeczy do monitorowania pracy i wskazanie 4 zastosowań tych rozwiązań. Dodatkowo zaprezentowano wyniki eksploracyjnego badania, służącego sprawdzeniu, czy użycie do monitorowania zachowań w pracy za pomocą elektronicznych systemów analogicznych do narzędzi opartych o Internet Rzeczy jest akceptowane przez pracowników oraz jakie są czynniki warunkujące ich opinię w tej kwestii. Na podstawie wyników badania kwestionariuszem wśród 100 kierowców ciężarówek w polskim oddziale dużej międzynarodowej firmy logistycznej stwierdzono, że akceptacja systemu monitorowania pracy, analogicznego do tych opartych o Internet Rzeczy, jest większa, jeśli ten system jest zaprezentowany jako nastawiony na korzyści dla pracownika (raczej niż korzyści dla pracodawcy) oraz nie wkracza w przestrzeń osobistą kierowcy (raczej niż dostarcza danych o fizycznym otoczeniu kierowcy). Wskazano wynikające stąd konsekwencje praktyczne dla wprowadzania takich rozwiązań w praktykę organizacyjną oraz kierunki dalszych badań, jakie są niezbędne dla organizacji, aby ograniczyć opory przy wprowadzaniu takich rozwiązań.

Od dekady obserwujemy w Polsce popularyzację oraz profesjonalizację amatorskiego biegania. Dynamicznie wzrasta liczba imprez biegowych, które z uwagi na konkurencję muszą być zarządzane profesjonalnie, zgodnie z metodyką zarządzania projektami. Analiza literatury potwierdziła znaczenie zarządzania ryzykiem w zarządzaniu projektami, w tym projektami sportowymi, a jednocześnie niedocenianie tego elementu w praktyce.  W artykule zaprezentowano wyniki badań, których celem była identyfikacja czynników ryzyka oraz oszacowanie ryzyka związanego z organizacją półmaratonów w Polsce.Przedstawione w niniejszej publikacji badania po raz pierwszy obejmowały systemowe, metodyczne szacowanie ryzyka organizacji biegów długodystansowych w Polsce i pozwoliły na wypracowanie bazy kilkudziesięciu czynników ryzyka oraz ich uporządkowanie. Dokonano szacowania ryzyka z uwzględnieniem skutku oraz prawdopodobieństwa wobec każdego z czynników ryzyka. Największe ryzyka to finansowanie imprezy, zagadnienia organizacyjne oraz siła wyższa. Organizatorzy podkreślali także obawy o ochronę danych osobowych uczestników (kradzież tożsamości wskutek niedostatecznego zabezpieczenia danych), a także na warunki startu i na trasie pod kątem bezpieczeństwa oraz komfortu uczestników. Skoncentrowanie prac wokół rezultatów szacowaniu ryzyka (kolejnych edycji) daje podstawę do podejmowania najwłaściwszych decyzji na rzecz bezpieczeństwa i jakości imprez sportowych. Kompleksowy charakter badania pozwala na wykorzystanie zaproponowanej metodyki przez każdego z organizatorów masowych imprez biegowych oraz szerzej – imprez sportowych.