Artykuł dotyczy holakracy, stanowiącej jedną z najnowszych koncepcji samoorganizacji. Holakracja dotychczas nie była szerzej opisywana w literaturze przedmiotu. Nieliczne źródła literaturowe to głównie opracowania popularne, przedstawiające doświadczenia praktyczne, związane z jej stosowaniem. W artykule przedstawiono genezę oraz istotę holakracji. Scharakteryzowano strukturę organizacyjną oraz zasady jej działania. Omówiono szczegółowo proces podejmowania decyzji w ramach zebrań kręgów. Przedstawiono wybrane przykłady wykorzystania holakracji w praktyce gospodarczej. Wskazano potencjalne korzyści i ograniczenia holakracji. Do główny zalet holakracji zaliczono: zwiększenie elastyczności organizacji, rozwój indywidulanych kompetencji pracowników, empowerment, wzrost zaangażowania i motywacji, większe poczucie wspólnoty wśród pracowników, kreatywność, szybkie decyzje, otwartość informacyjną, podejście procesowe oraz orientację na wyniki. Ryzyka związane z wdrażaniem holakracji to: biurokracja, rozmyta odpowiedzialność, niestabilność, trudność w utrzymaniu spójnej wizji rozwoju, wielość ról i rozdrobnienie pracy, nieadekwatność wynagrodzenia do wartości pracy. Wskazano także kierunki dalszych badań w tym obszarze, które powinny dotyczyć takich aspektów, jak: zmienność ról powierzanym pracownikom, współpraca wewnątrzorganizacyjna (pomiędzy kręgami), integracja organizacyjna, odpowiedzialność realizacyjna, komunikowanie zespołowe, motywowanie pracowników. Kluczowym problemem badawczym w tym obszarze jest jednak ocena skuteczności zastąpienia tradycyjnego podejścia do zarządzania holakracją.

Dla współczesnych przedsiębiorstw wdrożenie koncepcji zarządzania procesowego jest zarazem dużym wyzwaniem, jak też szansą na budowę przewagi konkurencyjnej w zmiennym i globalizującym się otoczeniu rynkowym. Niewątpliwie o sukcesie wdrożenia stanowi gotowość do zmian, ale także faza wzrostu oraz etap dojrzałości procesów, jak i samego przedsiębiorstwa. Celem artykułu jest identyfikacja implementacji zarządzania procesowego, fazy wzrostu badanej organizacji oraz ocena powdrożeniowa dojrzałości zarówno procesów, jak i badanego przedsiębiorstwa. W artykule zaprezentowano studium przypadku oraz studia literaturowe w zakresie realizacji przyjętych elementów. Stanowią one źródło wiedzy dla kadry menedżerskiej wyższego szczebla realizujących projekty implementacji zarządzania procesowego. Przedstawione w artykule rozważania mają zarówno walor poznawczy, jak i aplikacyjny. 

Celem artykułu jest ocena profesjonalizmu organizacji pozarządowych w rozwiązywaniu lokalnych problemów społecznych. Przedmiotem analizy była ocena sposobu diagnozowania potrzeb społecznych i oceny efektów swoich działań oraz współpraca z partnerami zewnętrznymi. Podjęto próbę ustalenia czy profesjonalizm w tych działaniach jest związany z modyfikowaniem długoterminowych celów i strategii. Badania jakościowe objęły 10 organizacji pozarządowych z Wielkopolski na podstawie arkuszy samooceny i raportów z audytów. Stwierdzono, że poziom profesjonalizmu respondentów jest zróżnicowany. Pomimo tego potrafią one dostosować swoje działania do misji organizacji i potrzeb społecznych.

W artykule zidentyfikowano czynniki i wyznaczono stopień ich wpływu na wykorzystanie w przedsiębiorstwach krajów UE technologii chmur obliczeniowych. Do weryfikacji wpływu wybranych czynników na poziom wykorzystania technologii chmurowych zastosowano analizę korelacji. Bazą do przeprowadzenia analizy korelacji r-Pearsona były dane statystyczne Eurostatu dotyczące wszystkich krajów UE z lat 2014–2018.. Na podstawie przeprowadzonego badania dla ośmiu z dziewięciu wskaźników ustalono istnienie dodatniego statystycznie istotnego związku z poziomem wykorzystania chmur, przy czym siła korelacji waha się od umiarkowanej do bardzo silnej. Udowodniono brak wpływu procentu sektora ICT w PKB kraju na użytkowanie technologii chmur w przedsiębiorstwach kraju. Opracowano ranking czynników, które wpływają na poziom wykorzystania technologii chmur obliczeniowych w przedsiębiorstwie z uwzględnieniem jego klasy wielkości.

Kompetencje przekrojowe to zbiór wiedzy, umiejętności i postaw wymaganych na różnych stanowiskach pracy, w różnych zawodach. Do kompetencji takich należą m.in.: przedsiębiorczość, praca w zespole, kreatywność czy komunikatywność, które coraz częściej wskazywane są przez pracodawców jako kluczowo wymagane na ryku pracy w różnych krajach. W niniejszym artykule przedstawiono hipotezę badawczą odnoszącą się do powiązania kompetencji przedsiębiorczości z innymi, wybranymi kompetencjami przekrojowymi. Modele matematyczne z wykorzystaniem regresji wielorakiej i sieci neuronowych opisujące wzajemną zależność tych kompetencji opracowano w oparciu o analizę danych zebranych w czterech krajach Unii Europejskiej: Polski, Finlandii, Słowacji i Słowenii. Na podstawie wyników badań i opracowanego modelu udowodniono, że przyspieszając kompetencję przedsiębiorczości, jednocześnie rozwijamy kompetencje kreatywności, pracy w zespole oraz komunikatywność.