Celem artykułu jest przedstawienie sylwetki jednego z mistrzów zarządzania w Polsce, Profesora Bera Hausa i jego podopiecznych / kontynuatorów oraz wrocławskiej empirycznej szkoły zarządzania, której Profesor jest twórcą.

W warstwie teoretycznej wykorzystano narracyjny przegląd literatury, a w warstwie empirycznej zastosowano metodę biograficzną, badania zza biurka oraz badania terenowe (indywidualne wywiady z osobami – w przypadku wątpliwości płynących z analizy danych wtórnych).

Konsekwentnie, w ramach opracowania syntetycznie przedstawiono zawodową biografię Profesora Bera Hausa, wskazano główne charakterystyki empirycznej szkoły zarządzania na tle szkół zarządzania, a także zaprezentowano kontynuatorów (łącznie 176) wrocławskiej empirycznej szkoły zarządzania zainicjowanej przez Profesora Bera Hausa – począwszy od bezpośrednich podopiecznych poprzez wypromowanych przez nich doktorów / doktorów habilitowanych i skończywszy na liczbie wypromowanych doktorów przez tych ostatnich.

Współczesne organizacje prowadzą działalność w nieprzewidywalnym otoczeniu. Dynamiczne zmiany rynku generują zarówno szanse, jak i zagrożenia dla każdej organizacji. Za identyfikację zmian odpowiada kompetentna kadra zarządzająca. Odpowiedzią na zmiany zachodzące w otoczeniu organizacji mogą być rozwiązania zawarte w koncepcji zwinności, które umożliwiają organizacjom adaptację do zmian: wykorzystanie okazji oraz minimalizację zagrożeń. Zagrożenia wynikające ze zmian otoczenia, w którym funkcjonuje organizacja, dotyczą także profesjonalnych organizacji sportowych. W artykule zaprezentowano ujęte w literaturze przedmiotu definicje oraz atrybuty zwinności. Scharakteryzowano współczesną profesjonalną organizację sportową wraz z potencjalnymi zmianami w jej otoczeniu oraz zaproponowano zastosowanie rozwiązań zawartych w koncepcji zwinności w celu odpowiedzi na czynniki ryzyka generujące zmiany  w otoczeniu organizacji. Artykuł ma charakter koncepcyjny, sygnalizujący możliwości, które wymagają dalszych badań empirycznych prowadzonych w profesjonalnych organizacjach sportowych.

W niniejszym artykule, na podstawie analizy polskiej i obcojęzycznej literatury przedmiotu, a także wyników badań empirycznych, starano się ukazać główne obszary badawcze istotne z punktu implementacji pracy zdalnej poprzez określenie stanu wiedzy na temat tej formy pracy w organizacjach przed pandemią COVID-19 oraz w trakcie jej trwania. W niniejszym opracowaniu wskazuje się na potrzebę regulacji w zakresie przepisów polskiego prawa dotyczącego pracy zdalnej. Akcentuje się istotę prowadzenia badań ukierunkowanych na ocenę warunków pracy pracowników zdalnych. Zarówno pod względem oddziałujących na nich czynników fizycznych, psychospołecznych, zdrowotnych, jak i równowagi pomiędzy życiem zawodowym i osobistym, a także w zakresie wydajności, motywacji, satysfakcji z pracy, zarządzania pracą zdalną i organizacją pracy pracowników zdalnych. Uzyskane wyniki badań prowadzonych w wymienionych obszarach badawczych, a także odpowiednie regulacje prawne i równowaga pomiędzy strefą korzyści i strat, zarówno dla pracodawcy, jak i dla pracownika w zakresie pracy zdalnej, otwierają drogę do urealnienia tej formy pracy na rynku zatrudnienia.

Subiektywna percepcja ryzyka zakażenia wirusem SARS-CoV-2 i płynących z tego konsekwencji wpływa na wiele zachowań człowieka, w tym skłonności do odbywania podróży. Celem artykułu jest zilustrowanie związków pomiędzy (zmiennymi): (a) postrzeganiem wybranych czynników ryzyka związanych z pandemią koronawirusa, (b) faktem zaszczepienia się przeciw SarsCoV-2 oraz (c) intencją odbywania wyjazdów turystycznych w okresie pandemii, analizowanych w świetle teorii motywacji ochronnej oraz teorii planowanych zachowań Ajzena. W opracowaniu podjęto próbę wyjaśnienia, jak osoby zaszczepione i niezaszczepione postrzegają aktualne zagrożenia epidemiczne i jak to wpływa na ich skłonność do odbywania podróży turystycznych. Analizy oparto zarówno na studiach literatury, jak i na wynikach badania sondażowego przeprowadzonego w czerwcu 2021 r. na próbie 1615 mieszkańców Gdańska. Z badań wynika, że osoby zaszczepione mają większe obawy związane z epidemią koronawirusa niż osoby niezaszczepione, w szczególności w takich obszarach jak prawdopodobieństwo ciężkiego przebiegu choroby czy prawdopodobieństwo zainfekowania bliskich. Z kolei osoby niezaszczepione, mniej obawiają się koronawirusa i przez to mocniej odczuwają dolegliwości związane z wprowadzanymi ograniczeniami. Częściej niż zaszczepieni wyrażają intencję wyjazdu turystycznego. Fakt zaszczepienia jest więc istotną zmienną segmentacyjną i powinien być brany pod uwagę w procesie kształtowania oferty turystycznej w okresie pandemii koronawirusa.

Branża robotycznej automatyzacji procesów (RPA) biznesowych jest stosunkowo młodą gałęzią istniejącą na rynku IT. W celu utrzymania zwiększenia swojej konkurencyjności, przedsiębiorstwa inwestują w inteligentne technologie, których celem jest zwiększenie efektywności działania organizacji przy możliwie niskich kosztach inwestycji. Utworzenie tzw. centrum doskonałości sprzyja rozwojowi określonych technologii oraz pozwala na zmaksymalizowanie potencjalnych benefitów, płynących z ich zastosowania. Z uwagi na fakt dość krótkiej egzystencji narzędzi RPA na rynku, nie został ustanowiony oficjalny, globalny model struktury organizacyjnej CoE RPA. Niniejszy artykuł opisuje studium przypadku firmy, która opisuje trzy stadia rozwoju CoE RPA, wraz z porównaniem wyników do spostrzeżeń innych autorów, występujących w literaturze tematu. Celem tego artykułu jest zatem identyfikacja zmian strukturalnych i kompetencyjnych zachodzących w zespole CoE na przykładzie wybranego przedsiębiorstwa. Pomimo różnic w nomenklaturze oraz budowie struktury organizacyjnej dla różnych przypadków opisywanych w literaturze, widoczna jest pewna zbieżność w podejściu do tworzenia CoE. Otwiera to drogę do rozważań nad ustanowieniem globalnego podejścia do jego tworzenia oraz ustanowienie pewnego rodzaju standardów, na podobieństwo terminu „najlepszych praktyk” wykorzystywanego w kontekście rynku informatycznego.