Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy sposób postrzegania otoczenia zewnętrznego (otoczenie przychylne vs neutralne vs wrogie) wpływa na rodzaj realizowanej przez przedsiębiorstwo strategii innowacji (strategia innowatora vs obrońcy vs analityka vs biernie reagującego)? Za podstawę do udzielenia odpowiedzi posłużyły badania 74 największych przedsiębiorstw działające na polskim rynku, które w ostatnich pięciu latach wprowadziły przynajmniej jedną innowację. Uzyskane wyniki nie potwierdziły statystycznie istotnych zależności pomiędzy zmiennymi, a pozwoliły jedynie na sformułowanie następujących spostrzeżeń: strategia analityka była relatywnie częściej realizowana w warunkach otoczenia wrogiego, niż w warunkach otoczenia przychylnego lub obojętnego; strategia obrońcy relatywnie częściej była realizowana przez przedsiębiorstwa postrzegające otoczenie jako przychylne, niż wrogie lub obojętne; strategia innowatora, niezależnie od sposobu postrzegania otoczenia, była najrzadziej wybieraną strategią innowacji wśród badanych podmiotów.

Jednym z trudniejszych wyzwań stojących przed strategami w czasach dużej zmienności i niepewności jest umiejętność podejmowania decyzji w warunkach paradoksów – gdy możliwe do zastosowania rozwiązania wydają się ze sobą sprzeczne, a jednocześnie żadnego z nich nie można porzucić. Celem artykułu jest identyfikacja kluczowych paradoksów w zarządzaniu strategicznym, przybliżenie ich genezy, przejawów i następstw. Dobór paradoksów nastąpił w oparciu o model napięć organizacyjnych, zaadaptowany do kontekstu zarządzania strategicznego. Na bazie krytycznego przeglądu literatury, wśród najważniejszych paradoksów obecnych w zarządzaniu strategicznym przyjęto następujące pary: krótki vs długi horyzont, indywidualizm vs kolektywizm, konkurencja vs współpraca, eksploracja vs eksploatacja oraz cele finansowe vs cele CSR.

Wybuch pandemii COVID-19 wywołał istotne zmiany w organizacjach, nie tylko na polu sposobu funkcjonowania, zmian stosowanych modeli biznesowych, przeobrażenia strategii czy konieczności stosowania nowych form komunikacji z interesariuszami. Znane dotychczas zjawiska uległy przeobrażeniu, a istniejące pojęcia wymagają rewizji stosowanych definicji bądź stworzenia nowych. Celem artykułu jest próba opracowania definicji cyfrowej tożsamości organizacji. Począwszy od analizy pojęcia tożsamości organizacyjnej, zidentyfikowania nieciągłości cyfrowej i konceptualizacji pojęcia. Obrana tematyka zdeterminowała metodę badawczą w postaci analizy tekstu uzupełnionej systematycznym przeglądem literatury. W wyniku badań udało się ustalić, że cyfrowa tożsamość organizacji nie powstaje wskutek procesu ucyfrowienia, a stanowi zupełnie nową kategorie pojęciową.

Artykuł ma charakter teoretyczno-empiryczny. W części teoretycznej omówiono istotę rozwoju przedsiębiorstwa wskazując, że najczęściej przejawia się on w jego wzroście. Rozważania teoretyczne pozwoliły także zidentyfikować różne priorytety wzrostu współczesnych przedsiębiorstw. Wskazano, że innowacje są ważnym priorytetem wzrostu współczesnych przedsiębiorstw, choć ich znaczenie może się zmniejszać w czasie niekorzystnych zmian w otoczeniu. W części empirycznej przedstawiono wyniki badania, którego celem było zidentyfikowanie priorytetów wzrostu dużych, innowacyjnych przedsiębiorstw w Polsce przed oraz w trakcie trwania pandemii. Badenie zostało zrealizowane na próbie 74 dużych, innowacyjnych przedsiębiorstw działających w Polsce przy wykorzystaniu metody CATI. Wyniki badania wskazują, że dla zbadanych przedsiębiorstw najważniejszym priorytetem wzrostu jest współpraca z zewnętrznymi partnerami, a najmniej ważnym są fuzje oraz przejecie i to zarówno przed jak i w trakcie trwania globalnej pandemii. Wyniki badania wskazują także na osłabienie roli innowacji produktowych oraz nieznaczenie także innowacji procesów biznesowych we wzrośnie zbadanych przedsiębiorstw w czasie trwania pandemii. Oznacza to, że zbadane przedsiębiorstwa przyjęły w większości bezpieczną strategię przetrwania pandemii ograniczając działalność innowacyjną.

Koncepcja Smart City w oparciu o teorię Kapitałów 4T (ang. Technology, Trust, Talent, Tolerance), ma na celu rozwiązywanie różnych problemów miejskich, m.in. ograniczony dostęp lub brak niektórych usług publicznych, problemu mobilności i komunikacji, zbyt szybki rozwój, ograniczone tereny, degradacja środowiska i inne. Smart City jako zrównoważone miasto, musi zostać zaprojektowane jako miasto kreatywne. Miasto takie, które rozumie mieszkańców, a dzięki temu poprawi się jakość życia, a środowisko będzie bardziej przyjazne. Z przeprowadzonych badań wśród mieszkańców miast wynika, że w ich rozumieniu Smart City, element technologiczny jest równie ważny jak to, że miasto jest przyjazne mieszkańcom, mądrze zarządzane, dobrze zorganizowane, a podmioty potrzebne, znajdują się zawsze we właściwym miejscu i czasie. W takiej przestrzeni miejskiej, gospodarczej, perspektywy rozwoju gospodarczego będą znacznie silniejsze. Celem badań było określenie czynników istotnych dla mieszkańców smart city (z punktu widzenia zarówno władz, jak i obywateli) w oparciu o koncepcję 4T. Badania oparto na badaniach ankietowych mieszkańców, analizie dokumentów lokalnych, uzupełnionej wywiadami bezpośrednimi z lokalnymi menedżerami oraz obserwacją uczestniczącą.