Teoria i praktyka restrukturyzacji wyrosła na gruncie wieloletnich doświadczeń rozwiniętych gospodarek rynkowych została z powodzeniem zaadaptowana dla celów związanych z procesem transformacji polskiej gospodarki, który został zapoczątkowany w 1989 roku. W ten sposób została ona ukształtowana jako restrukturyzacja transformacyjna, której podstawę stanowiła prywatyzacja i radykalna zmiana mechanizmów funkcjonowania rodzimych przedsiębiorstw. Współczesne realia gospodarcze, związane z powolnym przechodzeniem gospodarki naszego kraju w etap posttransformacyjny, wywołują potrzebę redefinicji sposobu postrzegania restrukturyzacji. Nowe podejście do restrukturyzacji jest przy tym silnie zdeterminowane procesami postępującej globalizacji i umiędzynaradawiania działalności przedsiębiorstw. Z nową perspektywą posttransformacyjnego postrzegania restrukturyzacji wiąże się także uznanie permanentnej restrukturyzacji jako nowego paradygmatu współczesnego zarządzania. Stąd celem artykułu jest przeprowadzenie analizy zakresu, celów oraz ewolucji wykorzystania restrukturyzacji w procesie przekształceń i rozwoju polskiej gospodarki po 1989 roku.

Celem artykułu jest przedstawienie czynników określających warunki funkcjonowania organizacji we współczesnej szybko zmieniającej się gospodarce. Rozważania teoretyczne odnoszące się do modeli przebiegu procesu innowacyjnego pozwalają na określenie istotnych, składowych przesłanek modelu zintegrowanego procesu innowacyjnego. Potwierdzają one, że niezbędna staje się integracja różnorodnych i rozległych sieci rynkowych (system sieci) oraz elastyczne dostosowanie do wymagań rynku i możliwości organizacji, tj. permanentnej restrukturyzacji (modyfikacji produktów, technologii i usług). Polityka innowacyjna w różnej skali oddziałuje na podmioty tworzące narodowy system innowacji. Nieskuteczność krajowej polityki innowacyjnej wynika ze słabości poszczególnych segmentów narodowego systemu innowacji, jak również nikłych powiązań występujących między nimi (wielkość i struktura ponoszonych nakładów, polityka podatkowa, system ochrony własności intelektualnej, polityka konkurencji, system norm prawnych).

Ocenę efektów restrukturyzacji przedsiębiorstw przemysłowych przeprowadzono w wyróżnionych czterech wiodących obszarach zmian, tj.: kosztochłonności przychodów ze sprzedaży, produktywności majątku, struktury majątkowo-kapitałowej oraz odnawiania zasobów majątku trwałego. Z wykorzystaniem metod statystycznych i opracowanej wielocechowej miary restrukturyzacji, dokonano oceny zmian stopnia zaawansowania restrukturyzacji wyodrębnionej grupy przedsiębiorstw (ponad 14 tys.) dla długiego szeregu czasowego (lata 1990-2014). Przeprowadzona procedura rangowania umożliwiła ocenę trwałości struktury oraz klasyfikację jej mezoagregatów w postaci działów PKD (726 obiektoobserwacji). Analizie poddano współwystępowanie zmian wartości syntetycznych (wielocechowych) miar restrukturyzacji i efektywności mezostruktury przemysłowej, a dowodzoną hipotezą jest wpływ restrukturyzacji na wartość jako miarę efektywności.

Celem artykułu było zidentyfikowanie w aspekcie teoretycznym oraz praktycznym charakteru inwestycji realizowanych przez mikroprzedsiębiorstwa. W publikacji dokonano przeglądu literatury przedmiotu związanej z problematyką inwestycji. Ponadto na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych dokonano charakterystyki przedsięwzięć podejmowanych przez grupę najmniejszych podmiotów gospodarczych. Badania oparto na wyniki Przedsięwzięć inwestycyjnych na grupie 177 mikroprzedsiębiorstw funkcjonujących w Poznaniu na przełomie lat 2013-2014. Przeprowadzone badania wskazały, że mikroprzedsiębiorcy najczęściej podejmują się realizacji przedsięwzięć stosunkowo prostych. Dodatkowo należy zaznaczyć, że ich skala, mierzona poziomem angażowanego kapitału, jest niewielka. Ponadto dowiedziono także, że przedsiębiorcy inwestują najczęściej w projekty rzeczowe o charakterze modernizacyjnym.

Rozwój sektora przedsiębiorstw ma bardzo duże znaczenie dla rozwoju społeczno-gospodarczego obszarów wiejskich, gdyż stwarza szansę na przezwyciężenie wielu niekorzystnych zjawisk występujących na tych terenach. Szczególnie duże znaczenie ma rozwój działalności produkcyjnej, która przyczynia się do powstawania stosunkowo dużej liczby nowych miejsc pracy oraz znacznego pobudzenia lokalnej gospodarki. Celem niniejszego opracowania jest ocena znaczenia działalności inwestycyjnej dla rozwoju przedsiębiorstw produkcyjnych zlokalizowanych na obszarach wiejskich województwa małopolskiego. Dane statystyczne wskazują, że w województwie małopolskim działalność produkcyjna lokowana jest na obszarach wiejskich relatywnie częściej niż działalność o charakterze usługowym lub handlowym. Przedsiębiorcy wiejscy, którzy korzystali z dotacji UE przeznaczanych na inwestycje, preferowali branże produkcyjne tradycyjnie dobrze rozwinięte na tych terenach, inwestując najczęściej w przedsięwzięcia, które miały dość prosty charakter. Niemniej jednak realizowane projekty przyniosły szereg pozytywnych zmian przyczyniających się do rozwoju przedsiębiorstw oraz pozwalających na wzrost ich konkurencyjności.

Celem opracowania jest przedstawienie wybranych formuł oceny, dotyczących badań w zakresie analizy diagnostycznej, odniesionej do procesu zarządzania przedsiębiorstwem. Szczególnymi formułami oceny omawianymi w rozwinięciu niniejszego tekstu są: wskaźnikowa formuła funkcjonalności w kontekście kosztu spełniania funkcji, punktowa formuła funkcjonalności, a także zoperacjonizowane ujęcie skuteczności działania. Prezentowana koncepcja jest propozycją metod pomiaru funkcjonalności i skuteczności, które można zastosować zarówno do oceny systemów organizacyjnych i technicznych, jak i systemów ekonomiczno-społecznych. Wyróżnione formuły opierają się na podejściu funkcjonalnym i mogą być wykorzystane w różnych metodykach badań diagnostycznych, jak również w podejmowaniu decyzji projektowych.

Projektowanie oraz aplikacja skutecznych i efektywnych modeli biznesu jest warunkiem konkurencyjności oraz zdolności do współpracy współczesnych przedsiębiorstw. Kreowanie wartości dla klienta i interesariuszy to bardzo często eksponowany komponent jak i atrybut modeli biznesu. W pracy przedstawiono koncepcję metody pomiaru wartości jakiej tworzenie umożliwia aplikowanie (stosowanie) proinnowacyjnych modeli biznesu. Prezentowany model pomiaru oparto na Strategicznej Karcie Wyników (BSC). Przedstawiono wyniki wykorzystania opracowanej metody w badanych przedsiębiorstwach.

Podstawowe cechy współczesnej gospodarki, zmierzającej w stronę modelu opartego na wiedzy, który nadaje szczególne znaczenie dla przedsięwzięć wiedzochłonnych, stawiają szczególne wymagania wobec przedsiębiorstw. Od tego typu organizacji wymaga się specyficznej "inteligencji", umożliwiającej rozwój i osiąganie wysokiej pozycji rynkowej w oparciu o umiejętne wykorzystanie wiedzy. Permanentne zmiany otoczenia, powodują konieczność wsparcia wspomnianej "inteligencji" atrybutem innowacyjności. Przy czym chodzi nie tylko o potrzebę, ale i zdolność do innowacji. W tej sytuacji szczególnego znaczenia nabierają kreatywność oraz nowe technologie. Współczesna gospodarka i jej struktury oraz dynamika są zdeterminowane przez tendencje rozwojowe techniki, co w rezultacie tworzy swoisty imperatyw techniczny. Znaczenie techniki w przedsiębiorstwie wykracza współcześnie poza sferę tradycyjnych problemów operacyjnych czy taktycznych. Z tego względu potrzeba szerszego włączenia zasobów technicznych w kształtowanie strategii rozwoju organizacji, a także zmiany sposobu i zakresu ich rozpatrywania na poszczególnych poziomach zarządzania. Biorąc to pod uwagę, celem artykułu jest scharakteryzowanie strategicznego podejścia do zasobów technicznych z uwzględnieniem przemian zachodzących w gospodarce oraz wskazanie potrzeby zmian w podejściu do ich miejsca i znaczenia w przedsiębiorstwie, co wynika z aktualnych uwarunkowań otoczenia.

Opracowanie dotyczy metodycznych aspektów koncepcji lean administration, będącej adaptacją lean management do doskonalenia działalności administracyjnej. Scharakteryzowano źródła i rodzaje marnotrawstwa w działalności administracyjnej. Omówiono przesłanki i założenia lean administration. Określono funkcje i płaszczyzny działań "odchudzających". Zasadniczą część opracowania stanowi propozycja metodyki lean administration. Przedstawiono etapy postępowania badawczego i zalecane metody szczegółowe.

W warunkach tzw. "nowej gospodarki" organizacje stale poszukują możliwości optymalizacji swojej działalności. Wskazuje się między innymi na potrzebę ograniczania kosztów, wzrostu efektywności inwestycji czy maksymalizacji wykorzystania potencjału własnych zasobów, co w konsekwencji winno przekładać się na utrwalanie przewagi konkurencyjnej. Coraz częściej organizacje skłaniają się ku rozwiązaniom zakładającym nawiązywanie współpracy ze swoimi konkurentami przy jednoczesnym zachowaniu relacji konkurencyjnych. Takie podejścia określa się koopetycją, która stanowi ewolucyjne rozwinięcie dotychczasowych strategii czystych (kooperacji lub konkurencji). Koopetycja jest eksplorowana naukowo głównie na gruncie funkcjonowania przedsiębiorstw. Autorzy opracowania wskazują również na możliwość kształtowania relacji koopetycji w odniesieniu do funkcjonowania jednostek samorządu terytorialnego, czemu towarzyszy równie wysoki potencjał badawczy. W artykule skoncentrowano się na charakterystyce podejścia koopetycyjnego, przedstawiono definicję, cechy koopetycji, podstawowe typologie oraz potencjalne korzyści z niej płynące. W drugiej części artykułu przedstawiono możliwości wykorzystania koopetycji w odniesieniu do funkcjonowania jednostek samorządu terytorialnego na szczeblu lokalnym - gminny, ze szczególnym uwzględnieniem gmin tworzących obszary metropolitalne.