Celem pracy było udzielenie odpowiedzi na pytanie jaki typ relacji charakteryzuje terytorialne sieci międzykorporacyjne, czy są to sieci regulacyjne czy też dobrowolne oraz jakie korzyści uzyskują podmioty je tworzące? Optymalnym narzędziem, umożliwiającym wspólne zdobywanie wiedzy i uczenie się zarówno z partnerem, jak i od partnera oraz łączenie komplementarnych elementów pozwalających na uzyskiwanie efektów synergicznych, np. dostępu do źródeł wiedzy są sieci międzyorganizacyjne. Artykuł przedstawia na przykładzie Sądu Okręgowego w Gdańsku i innych organizacji skupiających przedstawicieli korporacji prawniczych sieci międzykorporacyjne terytorialne. Identyfikuje ponadto korzyści i zagrożenia płynące z tak powstałej relacji międzyorganizacyjnej. W ramach sieci międzykorporacyjnej w wymiarze sprawiedliwości organizacje nie konkurują ze sobą o wpływy, pozycję rynkową czy klientów. Dlatego też w przeciwieństwie do sektora prywatnego i publicznego relacje międzyorganizacyjne w wymiarze sprawiedliwości będą przybierać wyłącznie formę współpracy.

Wspomaganie problemów decyzyjnych źle strukturalizowanych, a do takich należy zaliczyć zadania z zakresu wyznaczania strategii konkurencyjności, przy braku dostępu do wiedzy eksperckiej, jest trudne i nieefektywne. Przykładem może być funkcjonowanie MSP, które nastawione są na codzienne przetrwanie, a rzadko myślą perspektywicznie, co skutkuje szybką zmiennością zajmowanej pozycji na rynku. Istnieje zatem potrzeba alternatywnego zastąpienia wiedzy eksperckiej wiedzą pozyskiwaną poprzez analizę zgromadzonych danych. W artykule zaproponowano metodę, która na podstawie analizy wyników działalności przedsiębiorstwa wspomaga wyznaczanie kluczowych kryteriów konkurencyjności oraz prototypuje warianty strategii konkurencyjności o przewidywanej skuteczności. Weryfikacja metody została przeprowadzona na przykładzie grupy MSP z branży usług medycznych.

W artykule dokonuje się uporządkowania pojmowania modeli biznesu zgodnie z trzema, zidentyfikowanymi w przeprowadzonym systematycznym przeglądzie literatury nurtami badawczymi - perspektywą wyborów, perspektywą systemu działań i perspektywą normatywnej. Każdą z tych perspektyw można przypisać do poszczególnych poziomów analizy modeli biznesu - perspektywa wyborów wywodzi się z poziomu strategicznego analizy, perspektywa systemu działań - z poziomu organizacyjnego, perspektywa normatywna - z poziomu operacyjnego. Perspektywa wyboru oddziela model biznesu od strategii i traktuje go jako dynamiczne, wzajemne oddziaływanie wyborów strategicznych dokonywanych przez organizację i ich konsekwencji, skupiając się przy tym na zrozumieniu mechanizmu przywłaszczania wartości. Z perspektywy systemu działań model biznesu jest postrzegany jako wiązka zasobów i wzajemnie zależnych działań, które wykraczają poza dane przedsiębiorstwo i rozszerzają tym samym jego granice, akcentując przy tym tworzenie wartości. Natomiast perspektywa normatywna wskazuje, jakie składniki budują model biznesu i jak powinny być zorganizowane, jeżeli jako podstawę działalności przedsiębiorstwa stawia się przechwytywanie wartości.

Celem artykułu jest identyfikacja czynników determinujących potencjał rozwojowy klastra NUTRIBIOMED, a w konsekwencji określenie wyróżników przewagi konkurencyjnej analizowanej sieci. Artykuł powstał w oparciu o badania empiryczne przeprowadzone w 2014 roku w podmiotach budujących przywołaną strukturę sieciową, a także w oparciu o analizę literatury z zakresu zarządzania strategicznego i nauk pokrewnych. Podstawową metodą badawczą były badania jakościowe, a kluczowe konkluzje ogniskują się na zagadnieniach: a) technologicznych, b) marketingowych i c) związanych z zarządzaniem w klastrze.

Celem artykułu było zwrócenie uwagi na fakt, iż identyfikacja kluczowych obszarów biznesowych w połączeniu z innowacjami oraz technikami zarządzania pozwala organizacji na kreowanie czynników przewagi konkurencyjnej i osiąganie wiodącej pozycji na rynku. Kolejnym celem artykułu jest podjęta próba udowodnienia, iż niektóre innowacje wewnętrzne wymagają znaczących zmian. Analiza spółki zajmującej się handlem detalicznym ilustruje powiązania w zakresie korelacji zachodzącej pomiędzy niestandardowymi formami konkurowania, innowacjami a rozwojem. Prezentowane wnioski, koncentrujące się na rynku polskim mogą być zastosowane względem dowolnego rynku, szczególnie w rozwiniętych sektorach gospodarki, charakteryzujących się konkurencyjnością i stałym rozwojem. Zawarty w niniejszej pracy opis przypadku, który nie skupia się wyłącznie na interesariuszach czy klientach, udowadnia, że nowe poziomy konkurencyjności są osiągane poprzez łączenie dziedzin, które nie są jasno powiązane wewnątrz organizacji. Choć obniżanie cen, zgodnie z wymogiem polskiego rynku, tradycyjnie było realizowane tak, aby obniżyć koszty produkcji, to Jeronimo Martins Polska zrewolucjonizował systemy zakupów, logistyki, magazynowania i składania zamówień oraz inne powiązane systemy, udowadniając, że istnieje ogromna przestrzeń zarządzania kosztami w tych dziedzinach. Inicjatywa firmy stworzyła nową przewagę konkurencyjną, która jest ściśle powiązana z krótkoterminową, wiodącą pozycją z zakresie kosztów, osiągniętą dzięki innowacjom i analizie danych.

Jedno z największych wyzwań stojących przed współczesnymi przedsiębiorstwami polega na tworzeniu nowych szans i zdolności wraz z równoczesnym wykorzystywaniem istniejących kompetencji, czyli zbudowaniu organizacji oburęcznej. W tym świetle zaskakujący jest fakt relatywnego braku w literaturze dotyczącej organizacji zarządzania, dyskusji odnośnie do pomiaru organizacyjnej oburęczności, co jest pewną słabością z punktu widzenia badań empirycznych. Wychodząc z koncepcji granicy efektywności, zaproponowano pomiar organizacyjnej oburęczności jako dwuwymiarowego procesu łączącego twórczą nowość i twórczą użyteczność. Całość przedstawionych argumentów teoretycznych rozszerza dotychczasowe i w pewnym sensie otwiera nowe perspektywy na konceptualizację i operacjonalizację organizacyjnej oburęczności.