Obecnie triangulacja metod jest przedmiotem zainteresowania wielu naukowców i jest wykorzystywana w coraz większej liczbie projektów badawczych. Oczywiste jest, że jak każde podejście badawcze ma swoje wady i zalety, co wielokrotnie podkreśla się w dotychczas opublikowanych pracach naukowych. Celem artykułu jest przedstawienie możliwości i ograniczeń traingulacji metod w naukach o zarządzaniu. Po analizie pojęcia triangulacji posłużono się wynikami analizy artykułów, w której wykorzystano triangulację metod. W artykule omówiono wyniki badań empirycznych przeprowadzonych w formie badań jakościowych (ankiety wśród ekspertów) dotyczących pozytywnych i negatywnych skutków stosowania triangulacji metod w naukach o zarządzaniu. Głównym celem badań było poznanie opinii naukowców zajmujących się zarządzaniem i dyscyplinami pokrewnymi, czy w praktyce rzeczywiście dotknął ich problem ograniczeń w stosowaniu triangulacji.

Celem artykułu było określenie preferencji nabywców finalnych dotyczących środowiska współdziałania z oferentami i korzyści z tej współpracy oraz zidentyfikowanie zależności występujących pomiędzy obiema grupami preferencji. Wyniki poznawczo-krytycznej analizy światowej literatury przedmiotu wskazują, że dotychczas nie badano tych kwestii. W obszarze tym istnieje zatem luka poznawcza i luka badawcza. Dążąc do jej zredukowania, sformułowano trzy hipotezy badawcze. W celu ich sprawdzenia przeprowadzono badania pierwotne, którymi objęto 1196 pełnoletnich reprezentantów polskich nabywców finalnych. Zebrane dane poddano analizie ilościowej, której wyniki pozwoliły m. in. na stwierdzenie, że większość respondentów preferowała równoległe wykorzystywanie Internetu i środowiska pozainternetowego jako miejsca współdziałania z oferentami. Ponad połowa ankietowanych uznała, że połączenie materialnych i niematerialnych korzyści osiąganych dzięki współdziałaniu z oferentami skutecznie zachęca nabywców do jego podjęcia. Szczególnie ważne okazały się korzyści niematerialne takie, jak możliwość zdobycia nowej wiedzy, możliwość zdobycia nowych umiejętności, czy możliwość nawiązania relacji z nowymi osobami. Pomiędzy preferencjami dotyczącymi środowiska współdziałania a preferencjami dotyczącymi korzyści z takiej współpracy zidentyfikowano występowanie zależności statystycznie istotnych. Uzyskane wyniki i wyciągnięte na ich podstawie wnioski mają dużą wartość poznawczą i aplikacyjną, wzbogacając wiedzę na temat zachowań nabywców oraz ułatwiając oferentom ich skuteczne zachęcanie do współdziałania.

W artykule podjęto temat postrzegania wybranych czynników mających wpływ na bezpieczeństwo zasobów informacyjnych przez osoby odpowiedzialne za zarządzanie zasobami niematerialnymi w przedsiębiorstwach mikro i małych. Wyszczególniono pięć najczęściej występujących w literaturze czynników zależnych od pracowników, które mogą stanowić przyczynę utraty lub przejęcia przez osoby trzecie kluczowych dla podmiotów gospodarczych informacji. W części teoretycznej opisano podstawowe zagadnienia dotyczące pojęcia czynnika ludzkiego, natomiast w części empirycznej przedstawiono badania przeprowadzone przez autorów w przedsiębiorstwach mikro i małych w województwie śląskim. Celem artykułu jest zaprezentowanie roli czynnika ludzkiego w generowaniu potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa zasobów niematerialnych przy obsłudze wybranych rozwiązań aplikacyjnych oraz postrzegania go przez pracowników przedsiębiorstw w konfrontacji z technicznymi systemami bezpieczeństwa.

Celem prezentowanego artykułu jest identyfikacja problemów użytkowników krakowskiego systemu transportu publicznego oraz ocena wdrożonych rozwiązań z punktu widzenia jakoś świadczonych usług w świetle koncepcji smart city. W artykule zaprezentowano wyniki badań ankietowych przeprowadzonych w 2019 roku na grupie 1716 użytkowników MPK w Krakowie, zróżnicowanych pod względem cech, częstotliwości podróżowania oraz rodzaju wykorzystywanego transportu. Badanie umożliwiło identyfikację głównych problemów, z jakimi borykają się klienci oraz wskazanie inteligentnych rozwiązań zwiększających jakość oferowanych usług w zakresie transportu publicznego. Implikacje te mogą stanowić wyznacznik w zakresie dalszych decyzji, co do kierunków rozwoju, zgodnie z oczekiwaniami jej użytkowników. Skutkujących zwiększoną częstotliwością przejazdów pasażerów, modernizacją infrastruktury transportowej, zmniejszeniem korków, udrożnieniem miejsc parkingowych, czy poprawą jakości powietrza. Analizowane wyniki są zarówno potwierdzeniem skuteczności oferowanych rozwiązań, jak i ważnym sygnałem dla zarządzających, że poprzez wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań mogą kształtować zmiany w zachowaniach komunikacyjnych użytkowników.

Do priorytetów każdego podmiotu POZ należy zapewnienie wysokiej jakości opieki medycznej. Pomiar i ocena tej jakości jest jednak zagadnieniem niezwykle złożonym i dyskutowanym w literaturze przedmiotu. Inaczej ocenia się też jakość z punktu widzenia pacjentów, którzy korzystają ze świadczeń zdrowotnych i oceniają opiekę medyczną na podstawie relacji z personelem, a inaczej z punktu widzenia personelu medycznego, który wykonuje świadczenia zgodnie z przyjętymi standardami. Na jakość opieki medycznej składają się różne cechy pogrupowane w wymiary, które pozwalają na jej syntetyczną i wieloaspektową ocenę. Celem artykułu jest dokonanie oceny jakości opieki medycznej w ramach POZ, która odbywa się przy wykorzystaniu telekonsultacji. Do oceny jakości  tej opieki wytypowane zostały takie wymiary, jak: dostępność, koordynacja, kompleksowość, efektywność, ciągłość i komunikacja. Wymiary te zostały zdefiniowane po przeprowadzeniu analizy literatury przedmiotu i na podstawie tych definicji dobrano zmienne do pomiaru jakości. Badania empiryczne przeprowadzono za pomocą wywiadów telefonicznych z pacjentami czterech podmiotów POZ w Polsce.  Przeprowadzone badanie pokazało, że pacjenci najlepiej oceniają wymiar komunikacji i kompleksowości opieki, a najgorzej ciągłość i koordynację.