Jednostka utalentowana postrzegana jest współcześnie jako czynnik umożliwiający organizacji osiągnięcie sukcesu w niepewnym i złożonym otoczeniu. W związku z tym stanowi szczególny przedmiot zainteresowania zarządzających. Jej ponadprzeciętność wynika ze specyficznych, wybitnych cech, z generowania pozytywnych wyników na poziomie jednostki, zespołu oraz organizacji. Jednocześnie, cechy talentu sprawiają, że jego aktywność związana jest z negatywnymi konsekwencjami, co odzwierciedla się zwłaszcza na poziomie grupowym - w relacjach z pozostałymi członkami grupy. Niezbędne zatem staje się kreowanie warunków - pozytywnych zjawisk, które umożliwią korzystanie z dużego potencjału talentu. W artykule podjęto próbę ukazania znaczenia jednostki utalentowanej w organizacji, uwzględniając pozytywny aspekt jej aktywności. Takie ujęcie stanowi uzupełnienie dotychczasowych rozważań w naukach o zarządzaniu, których obszar zostaje wzbogacony o elementy pozytywne. Przeprowadzone rozważania odniesiono do cech jednostki utalentowanej, które decydują o jej wybitności. Zidentyfikowano również uwarunkowania uwzględniające wartości szczególnie ważne dla talentów, które umożliwiają kreowanie ich pozytywnych zachowań. Na podstawie dociekań stwierdzono, że podstawowym warunkiem przyczyniającymi się do osiągania korzyści z działalności jednostek utalentowanych, staje się kształtowanie kultury organizacyjnej wpierającej uczenie się i ciągły rozwój oraz korzystnego klimatu organizacyjnego, zapewniającego dobre samopoczucie.