Przywództwo strategiczne jest jednym z podstawowych kierunków badawczych podejścia zasobowego w zarządzaniu strategicznym. Ma istotny wpływ na funkcjonowanie i wyniki przedsiębiorstw. Dzięki ekspansji ekonomii behawioralnej, możliwy stał się postęp w badaniach nad strategicznym przywództwem poprzez absorbowanie osiągnięć psychologii. W ostatnich dekadach psycholodzy dokonali istotnego postępu w identyfikacji i weryfikacji fundamentalnych koncepcji, które stwarzają istotne przesłanki do dalszego rozwoju teorii i badań nad zespołami zarządczymi przedsiębiorstw. Artykuł składa się z trzech głównych części. Pierwsza część poświęcona jest omówieniu psychologicznego konstruktu rdzenia samooceny. W drugiej części przedstawiono różne podejścia do koncepcji intuicji. Część trzecia omawia przedsiębiorczą pasję. (abstrakt oryginalny)

W artykule zaproponowano trójfazowy proces zmian w organizacji, wywoływany potrzebami wprowadzania innowacji technicznych i organizacyjnych. W procesie tym, na tle cyklu życia zmiany, uwypuklono możliwości wykorzystywania tzw. ustawień systemowych (organizacyjnych), jako psychospołecznego ujęcia wprowadzania zmian. (abstrakt oryginalny)

Spojrzenie na organizację z długiej perspektywy czasowej (w przypadku TNOiK jest to 85 lat ) podkreśla znaczenie w jej rozwoju warunków zewnętrznych o charakterze przełomowym. Warunki te są wynikiem przyjętego systemu wartości, porządku politycznego i gospodarczego, stosunku do inicjatyw - indywidualnych, społecznych, instytucjonalnych, realizowanych w przestrzeni publicznej. Na tle przełomów politycznych i gospodarczych, jakie zachodziły w Polsce w okresie 85 lat istnienia TNOiK, w artykule wyróżniono trzy główne nurty w sposobie traktowania Towarzystwa przez społeczeństwo i państwo. Pierwszy, obejmujący lata 1925-1949, drugi - lata 1949-1988, trzeci datuje się od roku 1989. W okresach tych postrzegano TNOiK (a może także inne towarzystwa naukowe) jako ruch społeczny, państwowy oraz ruch inicjatyw indywidualnych. W ramach poszczególnych, wymienionych już nurtów, odzwierciedlających rodzaj odniesień wobec Towarzystwa, zmieniały się oczekiwania, zadania, ale także koncepcje i modele dostosowawcze, priorytety i sposoby działania Towarzystwa. Tendencja wycofywania się państwa ze sfery publicznej, przy jednocześnie słabym zaangażowaniu sfery prywatnej w działalność naukową, edukacyjną, realizowaną zwykle przez podmioty sfery publicznej, wydaje się mieć trwały charakter. Ma to dalekosiężne konsekwencje dla działania towarzystw naukowych, w tym TNOiK, i wymaga - zdaniem autora - głębokich zmian w modelu, kierunkach i sposobach jego funkcjonowania.

W artykule przedstawiono metodę identyfikacji orientacji rynkowej i zasobowej przedsiębiorstwa z wykorzystaniem horyzontu planowania wielkości dla nich charakterystycznych. Przedstawiono wyniki własnych badań empirycznych w tym zakresie. Z badań 368 firm wynika, że istnieje już przewaga ujęć zasobowych nad rynkowymi. Orientacja zasobowa występuje przede wszystkim w firmach usługowych i o działalności mieszanej oraz w innym przekroju – w firmach średnich i małych. (abstrakt oryginalny)

Efektywność ekonomiczna, będąca przejawem racjonalnego gospodarowania, stanowi imperatyw funkcjonowania i rozwoju przedsiębiorstw. W obrębie zarządzania kategoria ta stanowi modelowe kryterium podejmowania decyzji i jest traktowana jako generalny paradygmat teorii i praktyki współczesnego zarządzania. Paradygmat efektywności wyznacza tym samym sposób realizacji celów przedsiębiorstwa oraz zakres i narzędzia zarządzania jego zasobami gospodarczymi, jak również realizowanymi w przedsiębiorstwie przedsięwzięciami gospodarczymi. W tym kontekście niniejszy artykuł ukazuje szeroki kontekst badawczo-aplikacyjny kategorii efektywności w sferze zarządzania przedsiębiorstwem – zarówno z perspektywy kompleksowej efektywności systemu zarządzania, jak i z punktu widzenia efektywności cząstkowej odnoszącej się do różnych obszarów zarządzania przedsiębiorstwem. (abstrakt oryginalny)

Celem artykułu jest wskazanie na istotne w zarządzaniu strategicznym symptomy zmiany paradygmatu. Obecnie coraz częściej wspomina się o potrzebie zmiany albo pewnych założeń podejścia zasobowego, albo całkowitej rezygnacji z tego ujęcia na rzecz takiego, który uzna innowacje za podstawową determinantę sukcesu w biznesie. (abstrakt oryginalny)

Wiedza staje się decydującym elementem w konkurencyjnym środowisku biznesowym. Artykuł zawiera istotę, komponenty i typy strategii zarządzania wiedzą w przedsiębiorstwie. Kluczowymi stadiami rozwoju strategii zarządzania wiedzą są: definicje, audyt, cele, podejścia strategiczne, implementacja oraz miary jakościowe. Artykuł prezentuje następujące strategie: kodyfikacji, personalizacji, tworzenia, transferu, ochrony, wpływania, rozszerzania, przywłaszczania, sondowania oraz budowy struktur organizacyjnych opartych na wiedzy. (abstrakt oryginalny)

Rosnąca liczba publikacji dotyczących sieci w zarządzaniu strategicznym odzwierciedla nie tylko nowy obiekt badań, ale także zbiór podzielanych założeń badawczych. Paradygmat sieciowy zidentyfikowano poprzez krytyczną analizę literatury. Wyraża on stanowisko strukturalizmu, w którym działania podmiotów uwarunkowane są strukturami, a badać je należy w ich własnym kontekście. Wyodrębniono pięć założeń właściwych paradygmatowi sieciowemu. (abstrakt oryginalny)

W artykule przedstawiono wyniki badań empirycznych w zakresie związków pomiędzy rodzajami, typami otoczenia przedsiębiorstw a realizowanymi przez nie orientacjami strategicznymi: rynkową i zasobową. Badane rodzaje otoczenia obejmowały: otoczenie rynkowe, technologiczne i społeczne, a typy otoczenia to: stabilne – przewidywalne, zmienne przewidywalne i zmienne nieprzewidywalne. Stwierdzono istnienie ścisłej zależności: im otoczenie firm jest bardziej turbulentne, tym więcej z tych firm ma orientację zasobową zarządzania strategicznego. Stosowne hipotezy zweryfikowano metodą chi-kwadrat. Praktyka gospodarcza więc, jako remedium na wzrost turbulencji otoczenia, wybiera najczęściej orientację zasobową zarządzania strategicznego. (abstrakt oryginalny)

Artykuł stanowi uzupełnienie wcześniejszej publikacji dotyczącej podstawowych problemów związanych z rozprawami habilitacyjnymi w naukach o zarządzaniu. Autor uzupełnił rozważania o kwestie związane z kolokwiami habilitacyjnymi. Sformułował dziesięć obserwacji dotyczących dominującego podejścia zauważanego na radach naukowych w obszarze nauk o zarządzaniu.