logo Przegląd Organizacji
Rok wydania: 2021
Numer czasopisma: 2
Słowa kluczowe: zarządzanie wielopoziomowe, etnopolityka, Europa Wschodnia
Strony: 20-25
Język publikacji: Polski
Pobierz
Zarządzanie wielopoziomowe w etnopolityce wybranych państw Europy Wschodniej
Magdalena Karolak-Michalska
Abstrakt
Celem artykułu jest wskazanie elementów modelu wielopoziomowego zarządzania możliwych do wdrożenia w etnopolityce wybranych państw Europy Wschodniej. Autorka w pierwszej części tekstu pisze, czym jest zarządzanie wielopoziomowe, następnie rozważa, na ile realne jest wdrożenie modelu zarządzania wielopoziomowego w zarządzaniuetnopolityką w państwach subregionu. W uwagach końcowych dochodzi do wniosku, że istnieją elementy modelu wielopoziomowego zarządzania możliwe do wdrożenia w etnopolityce wybranych państw Europy Wschodniej.
Bibliografia
[1] Bache I., Flinders M. (eds.), (2004), Multi-Level Governance, Oxford University Press, New York. [2] Baluk W., Chałupczak H., Zenderowski R. (red.), (2015), Polityka etniczna współczesnych państw Europy Wschodniej, UMCS, Lublin. [3] Bodio T., Jakubowski W. (red.), (2010), Przywództwo i elity polityczne w krajach WNP, t. 2, ASPRA-JR, Warszawa. [4] Brubaker R. (2000), Diaspory kataklizma v Centralʹnoj i Vostočnoj Evrope i ihotnošeniâ s Rodinami, „Diaspory”,No. 3, pp. 6–32. [5] Castle S.H., de Haas M., Miller J. (2014), The Age of Migration: International Population Movement in the Modern World, Palgavre Macmillian, Basingstoke. [6] Cerny Ph. (2006), Restructuring the State in a Globalizing World: Capital Accumulation, Tangled Hierarchies and the Search for a New Spatio-temporal Fix, „Review of International Political Economy”, Vol. 13, No. 4, pp. 679–695. [7] Czaputowicz J. (2013), Wielopoziomowe zarządzanie a deficyt demokracji w Unii Europejskiej, [w:] J. Ruszkowski (red.), Multi-level Governance w Unii Europejskiej, Instytut Politologii i Europeistyki UW, Warszawa-Szczecin, s. 120–134. [8] Flynn M. (2007), Renegotiating Stability, Security and Identity in the Post-Soviet Borderlands: The Experience of Russian Communities in Uzbekistan, „Nationalities Papers”, Vol. 35, No. 2, pp. 267–288. [8] Heinemann-Grüder A. (2007), Ein Schrittvorwärts, zweizurȕck. Vom Ethnofederalismuszum „Russland der Russen”, „Osteuropa”, No. 11, pp. 36–49. Hooghe, Marks (1993) [10] Jordan A. (2001), The European Union: an evolving system of multi-level governance...or government? „Policy & Politics”, Vol. 29, No. 2, pp. 193–208. [11] Laruelle M. (2008), Russian Eurasianism. An Ideology of Empire, John Hopkins Unversity Press, Baltimore. [12] Karolak-Michalska M. (2020), The Effective Management of Ethnopolitics in the Countries of Eastern Europe and the Security of the Region: The Identification of Determinant Factors, „Mir Rossii: Universe of Russia”, No. 29(2), pp. 79–194. [13] Kolstoe P. (eds.), (1999), Nation-Building and Ethnic Integration in Post-Soviet Societies. An investigation of Latvia and Kazakhstan, Oxford University Press, Oxford. [14] Kooiman J. (2010), Governance and Governability, [in:] S.P. Osborne (eds.), The New Public Governance? Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance, Routledge, New York, pp. 69–79. [15] Kosmarskaâ N. (2011), Russia and Post-Soviet „RussianDiaspora”: Contrasting Visions, Conflicting Projects, „Nationalism and Ethnic Politics”, No. 1, pp. 14–27. [16] Marks G. (1993), Structural policy and multi-level governance in the EC, [in:] A. Cafruny, G. Rosenthal (eds.), The State of the European Community, The Maastricht debates and beyond, Vol. 2, pp. 389–412. [17] Mayntz R. (2007), The Architecture of Multi-Level Governance of Economic Sectors, „MPlfG Discussion Paper”, No. 13, pp. 5–36. [18] Mironowicz E. (2015), Polityka etniczna Białorusi, [w:] W. Baluk, H. Chałupczak, R. Zenderowski (red.), Polityka etniczna współczesnych państw Europy Wschodniej, UMCS, Lublin, s. 97–147. [19] MFW (2018), Ukraina najbiedniejszym krajem Europy, https://studium.uw.edu.pl/mfw-ukraina-najbiedniejszym-krajem-europy, data dostępu: 12.04.2020 r. [20] Nemenskij О. (2008), Russkij mir i Russkaâ zemlâ: territorialʹnyja spektrusskoj identičnosti, [in:] S. Panteleev (eds.), Russkaâ identičnostʹ na postsovetskom prostanstve, Infoross, Moskva, pp. 45–53. [21] OECD (2015), The Innovation Imperative, Publishing, Paris. [22]Panek B., Stawicki R. (2018), Migracje i nowe uchodźctwo w globalnym świecie, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, Tom XIX, Zeszyt 11, Część I, s. 131–142. [23] Pain È. (2007), Rossiâ meždu imperej i nacej, „Pro et Contra”, No. 3(37), pp. 12–38. [24] Peters G., Pierre J. (2004), A Faustian Bargain? [in:] I. Bache, M. Flinders (eds.), Multi-level Governance, Oxford University Press, Oxford, pp. 75–89. [25]Peyrouse S. (2008), The Russian Minority in Central Asia: Migration, Politics and Language, Woodor Wilson International Center of Scholar, Washington. [26] Poppe E., Hagendoorn L. (2003), Titular Identification of Russians in Former Soviet Republics, „Europa – Asia Studies”, Vol. 55, No. 5, pp. 39–64. [27] Ragin Ch. (2000), Fuzzy Set Social Science, University of Chicago Press, Chicago. [28] Ragin Ch., Pennings P. (2005), Fuzzy Sets and Social Research, „Sociological Methods and Research”, Vol. 33, No. 2, pp. 497–538. [29] Rodden J. (2006), Hamilton’s Paradox: The Promise and Peril of Fiscal Federalism, Cambridge University Press, Cambridge. [30] Ruszkowski J. (2010), Ponadnarodowość w systemie politycznym Unii Europejskiej, Wolters Kluwer, Warszawa. J. Ruszkowski (red.), (2013), Multi-level Governance w Unii Europejskiej, Instytut Politologii i Europeistyki UW, Warszawa-Szczecin. [31] Schmitter P. (2004), Neo-functionalism, [in:] A. Wiener, T. Diez (eds.), European Integration Theory, Oxford University Press, Oxford, pp. 29–58. [32] Skrukwa G., Studenna-Skrukwa M. (red.), (2015), Rewolucja w imię godności. Ukraiński Euromajdan 2013–2014, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń. [33] Szymański A. (2020), Podejścia teoretyczne do badania demokratyzacji i autokratyzacji na poziomie lokalnym i regionalnym, „Polityka i Społeczeństwo”, Vol. 2(18), s. 57–74. [34] Tiškov V. (2013), Rossijskij narod: istoriâ i smyslnacionalʹnogosamosoznaniâ, MGU, Moskva. [35] Tomaszewski K. (2018), Zarządzanie wielopoziomowe w polityce energetycznej Unii Europejskiej, „Polityka Energetyczna – Energy Policy Journal”, Tom 21, Zeszyt 1, s. 21–36. [36] Tomaszewski K. (2019), Krytyka modelu rządzenia Unii Europejskiej w kontekście kryzysu procesu integracji, „Studia Politologiczne”, Vol. 53, s. 28–45. [37] Treisman D. (2000), Causes of Corruption: A Cross-National Study, „Journal of Public Economics”, Vol. 76, pp. 399–457. [38] Wierzbicki A. (2008), Etnopolityka w państwach Azji Centralnej. Między wspólnotą obywatelską a polityczną, Elipsa, Warszawa. [39] Żurek M. (2013), Próba klasyfikacji i typologii podejścia Multi-level Governance, [w:] J. Ruszkowski (red.), Multi-level Governance w Unii Europejskiej, Instytut Politologii i Europeistyki UW, Warszawa-Szczecin, s. 87–106.
Publikacje z rocznika
Ranking uczelni jako miernik jakości oferty edukacyjnej
Marek Rocki
Przedstawione wyniki obliczeń wskazują na to, że rynek pracy lepiej wycenia absolwentów programów studiów technicznych i ekonomicznych niż „ogólnouniwersyteckich” i „przyrodniczych”. Trzeba jednak zauważyć, że kierunki techniczne i ekonomiczne są prowadzone także w klasycznych uniwersytetach (praktycznie we wszystkich typach uczelni). Jednak to absolwenci uczelni, których zasadnicza misja jest odzwierciedlona w ich nazwie, są lepiej wyceniani przez rynek pracy. W takich uczelniach badania naukowe powiązane z potrzebami gospodarki dają lepsze podstawy do tworzenia programów studiów. Takie badania zazwyczaj wynikają z intensywnej i efektywnej współpracy uczelni z otoczeniem gospodarczym, która także sprzyja tworzeniu lepszych programów studiów. Wszystko to wpływa na jakość kształcenia i losy absolwentów na rynku pracy.
2021
1
STRONY
9-16
Doświadczenia z przeszłości kanwą do budowania przyszłości nauk o zarządzaniu
Ewa Bojar, Eryk Głodziński
Artykuł ma na celu przedstawienie założeń projektu o nazwie „Środowisko naukowe. Mistrzowie, współpracownicy, uczniowie. Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość”. Jego ideą jest zaproszenie środowisk nauk o zarządzaniu w ujęciu instytucjonalnym do opracowania artykułów prezentujących ich tożsamość na gruncie historycznym i prezentujących przyszłość nauk o zarządzaniu z ich perspektywy. W opracowaniu podkreślono, że nauki o zarządzaniu rozwijają się dynamicznie, posiadają bogaty własny dorobek wpływający na rozwój społeczno-gospodarczy. W artykule wskazano, że przedstawienie panoramy środowisk naukowych w kontekście mistrzów i wkładu teoretycznego, metodycznego czy aplikacyjnego będzie stanowić obraz historyczny nauk o zarządzaniu w kontekście ich najbliższych wyzwań.
2021
2
STRONY
3-11
Bariery i zakres automatyzacji z perspektywy treści pracy
Marek Jabłoński
W opracowaniu przedstawiono społeczne i biznesowe uwarunkowania automatyzacji procesów pracy oraz bariery i zakres stosowania tego typu rozwiązań z perspektywy treści pracy. W ramach tak zdefiniowanego zamierzenia wyjaśniono istotę pojęcia automatyzacji, odnosząc się w tym względzie do terminów korespondujących z pojęciem automatyzacji. Na bazie przeprowadzonego badania bibliometrycznego ukazano wzrost liczby publikacji poświęconych automatyzacji, robotyzacji i mechanizacji. Na bazie przeglądu literatury przedmiotu dokonano identyfikacji zjawisk opisujących wpływ postępu technicznego na treść pracy, w szczególności wymagania stawiane pracownikom w procesach pracy. W ramach tego wątku dokonano zaprezentowano trzy efekty, w tym tzw. unskill-biased technical change, skill-biased technical change oraz talent-biased technical change. W dalszej kolejności wskazano podejścia umożliwiające szacowanie potencjalnego zakresu automatyzacji procesów pracy oraz ryzyka automatyzacji poszczególnych zawodów. Podejścia te mogą stanowić punkt wyjścia do opracowania narzędzia diagnostycznego umożliwiającego szacowanie potencjalnego zakresu prac podlegających automatyzacji oraz identyfikację czynników i zmiennych stanowiskowych stanowiących bariery automatyzacji procesów pracy.
2021
3
STRONY
3-11
Szkoła zarządzania Jerzego Kurnala
Zbigniew Dworzecki, Maria Romanowska
W latach 60. XX w. zaczęła rozwijać się polska szkoła nauk organizacji i zarządzania, w dużej mierze czerpiąca inspiracje z osiągnięć amerykańskiej nauki, ale też wykorzystująca dorobek przedwojennej i współczesnej nauki polskiej. Jednym z pierwszych środowisk, w których rozwijano współczesną teorię organizacji i zarządzania był zespół Katedry Teorii Organizacji i Zarządzania w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie kierowany przez Profesora Jerzego Kurnala. Jerzy Kurnal i jego zespół wzbogacili własnymi badaniami i publikacjami podstawę teorii i metodologii nauk o zarządzaniu i rozwinęli dwa ważne nurty tej nauki:  zarządzanie ludźmi w organizacji i procesy informacyjno-decyzyjne. Stworzyli na SGPiS nowoczesne programy nauczania przedmiotu „Teoria organizacji i zarządzania”, stworzyli też podstawy programowe i podręczniki do kształcenia kadry kierowniczej. Jerzy Kurnal stworzył własną szkołę zarządzania – zespół badaczy i edukatorów, którzy przyczynili się w dużym stopniu do rozwoju nauki i udoskonalenia praktyki zarządzania i rozwoju środowiska oraz tożsamości tej dyscypliny.
2021
4
STRONY
3-12
Uwarunkowania triangulacji metod w naukach o zarządzaniu
Małgorzata Zakrzewska, Szymon Jarosz, Tomasz Kafel, Paweł Cabała
Obecnie triangulacja metod jest przedmiotem zainteresowania wielu naukowców i jest wykorzystywana w coraz większej liczbie projektów badawczych. Oczywiste jest, że jak każde podejście badawcze ma swoje wady i zalety, co wielokrotnie podkreśla się w dotychczas opublikowanych pracach naukowych. Celem artykułu jest przedstawienie możliwości i ograniczeń traingulacji metod w naukach o zarządzaniu. Po analizie pojęcia triangulacji posłużono się wynikami analizy artykułów, w której wykorzystano triangulację metod. W artykule omówiono wyniki badań empirycznych przeprowadzonych w formie badań jakościowych (ankiety wśród ekspertów) dotyczących pozytywnych i negatywnych skutków stosowania triangulacji metod w naukach o zarządzaniu. Głównym celem badań było poznanie opinii naukowców zajmujących się zarządzaniem i dyscyplinami pokrewnymi, czy w praktyce rzeczywiście dotknął ich problem ograniczeń w stosowaniu triangulacji.
2021
5
STRONY
3-10
Tworzenie i przechwytywanie wartości w przedsiębiorstwach w Polsce: ocena podejmowanych działań, identyfikacja kluczowych zmiennych oraz ich wpływ na efektywność
Wojciech Dyduch
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie procesów, mechanizmów i elementów strategii dotyczących tworzenia i przechwytywania wartości w organizacjach oraz przedstawienie wyników badań dotyczących tworzenia i przechwytywania wartości wśród przedsiębiorstw w Polsce. Na początku w artykule syntetycznie omówiono teoretyczne aspekty tworzenia i przechwytywania wartości, z uwagą skierowaną na tworzenie wartości oparte na wprowadzaniu innowacji, podejście zasobowe oraz przechwytywanie wartości w otoczeniu zadaniowym poprzez budowanie relacji i ustalanie reguł z interesariuszami. W dalszej części przedstawiono wyniki badań dokonujące oceny podejmowanych działań przez przedsiębiorstwa w Polsce, identyfikujące najważniejsze zmienne charakterystyczne dla tworzenia i przechwytywania wartości w organizacjach w Polsce oraz mające największy wpływ na efektywność ich funkcjonowania.
2021
6
STRONY
7-16
Zachowania konsumentów w czasie pandemii COVID-19
Paweł Chlipała, Agnieszka Żbikowska
Artykuł ma charakter empiryczny i zawiera przegląd literatury oraz wyniki badań własnych na temat zachowań konsumentów w czasie pandemii COVID-19. Celem artykułu jest diagnoza skali i kierunków zmian polskich konsumentów w zakresie nabywania, użytkowania i pozbywania się produktów. Badania przeprowadzono na kwotowo wybranej próbie 750 respondentów dobranych ze względu na wiek, płeć i wykształcenie. Badania potwierdzają światowe trendy zachowań konsumenckich w zakresie paniki zakupowej we wstępnej fazie kryzysu, ograniczenia wydatków na niektóre kategorie asortymentowe (odzież, obuwie) czy też wzrost zakupów internetowych. Pokazują też odrębność polskich konsumentów odnośnie do asortymentów nabywanych przez Internet czy też planów zakupowych w okresie po pandemii. Analiza wyników wskazuje zależności między obawami przed koronawirusem a miejscem nabywania produktów oraz skłonnością do odkładania zakupów na przyszłość.
2021
7
STRONY
3-11
Potencjalne strategie wyjścia z firmy. Perspektywa przedsiębiorców z firm rodzinnych i nierodzinnych
Izabela Koładkiewicz

Celem badań była próba poznania, czy charakter firmy – rodzinny vs. nierodzinny – może warunkować wybór potencjalnej strategii wyjścia przez zarządzającego nią właściciela. Badanie też miało na celu poznanie czynników, które mogą motywować do podjęcia decyzji o potencjalnym wyjściu, jak również identyfikację potencjalnych źródeł trudności w procesie wyjścia, dostrzeganych przez przedsiębiorców z firm rodzinnych i nierodzinnych.

Wyniki badań ujawniły zdecydowaną orientację badanych przedsiębiorców – niezależnie czy byli to zarządzający właściciele firm rodzinnych czy też nie, na strategię sukcesji wewnętrznej (tj. pozostawienie firmy w rękach rodziny). Wśród kluczowych powodów, które mogą warunkować potencjalne wyjście przedsiębiorcy znalazło się przejście na emeryturę oraz czynniki finansowe (np. niezależność finansowa, bezpieczeństwo finansowe). Czynniki te były też ważniejsze dla przedsiębiorców z firm nierodzinnych w porównaniu do przedsiębiorców z firm rodzinnych.

Za najtrudniejsze kwestie związane z wyjściem z firmy badani przedsiębiorcy, niezależnie czy postrzegali swoją firmę jako rodzinną czy też nie, uznali kwestie związane z biurokracją procesu wyjścia jak również jej opuszczenie. Na kolejnych miejscach listy potencjalnych barier dla swojego wyjścia respondenci z obu grup umieścili kwestie związane z finansowaniem tego procesu oraz wycenę firmy.
2021
8
STRONY
3-10
Szklany sufit w kulturze? Kobiety na stanowiskach kierowniczych w publicznych instytucjach kultury w Polsce
Anna Góral

Ostatnie dekady cechują liczne zmiany, które zaszły w zakresie funkcjonowania organizacji. Jedna z nich dotyczy rozumienia ról organizacyjnych kobiet, które początkowo utożsamiane z niższym personelem administracyjnym, zaczęły coraz częściej i skuteczniej sięgać również po stanowiska specjalistyczne i kierownicze. Pomimo tego, co podkreślają liczne badania, wzrost udziału kobiet na stanowiskach przywódczych w organizacjach jest wciąż powolny, nawet w sektorach o wysokim wskaźniku feminizacji. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie skali zjawiska, jakim jest różnorodność płci w strukturach władzy w polskich publicznych instytucjach kultury. Podstawę niniejszego opracowania stanowią badania ilościowe oparte o metodę analizy danych statystycznych. Ich podstawę stanowiły dane dotyczące zatrudnienia i pełnionych w publicznych instytucjach kultury funkcji kierowniczych przez kobiety i mężczyzn. W analizie uwzględniono dane z 512 publicznych instytucji kultury. W rezultacie przeprowadzonych badań udało się ukazać skalę dysproporcji w zakresie dystrybucji władzy w publicznych instytucjach kultury w Polsce.
2021
9
STRONY
3-11
Profesor Ber Haus jako twórca wrocławskiej empirycznej szkoły zarządzania
Czesław Zając, Dominika Bąk-Grabowska, Katarzyna Piórkowska, Katarzyna Piwowar-Sulej, Agnieszka Marta Sokołowska-Durkalec

Celem artykułu jest przedstawienie sylwetki jednego z mistrzów zarządzania w Polsce, Profesora Bera Hausa i jego podopiecznych / kontynuatorów oraz wrocławskiej empirycznej szkoły zarządzania, której Profesor jest twórcą.

W warstwie teoretycznej wykorzystano narracyjny przegląd literatury, a w warstwie empirycznej zastosowano metodę biograficzną, badania zza biurka oraz badania terenowe (indywidualne wywiady z osobami – w przypadku wątpliwości płynących z analizy danych wtórnych).

Konsekwentnie, w ramach opracowania syntetycznie przedstawiono zawodową biografię Profesora Bera Hausa, wskazano główne charakterystyki empirycznej szkoły zarządzania na tle szkół zarządzania, a także zaprezentowano kontynuatorów (łącznie 176) wrocławskiej empirycznej szkoły zarządzania zainicjowanej przez Profesora Bera Hausa – począwszy od bezpośrednich podopiecznych poprzez wypromowanych przez nich doktorów / doktorów habilitowanych i skończywszy na liczbie wypromowanych doktorów przez tych ostatnich.
2021
10
STRONY
3-9