[1] Agencja Grow (2020), RAPORT „#TRENDYHR_2020/21 – (R)ewolucje HR”, Warszawa.
[2] Babby E. (2005), Podstawy badań społecznych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
[3] Bernais J., Ingram J. (2005), Controlling personalny i koszty pracy, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego w Katowicach, Katowice.
[4] Cewińska J., Striker M. (2011), Controlling personalny w klubie sportowym, „Zeszyty Naukowe. Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu”, Nr 168, s. 263–278.
[5] Cullen J. (2004), LIS Labour Market Research: Implications for Management Development, „Library Management”, No. 25, pp. 138–145.
[6] Deloitte (2020), Raport: Global Human Capital Trends 2021, Warszawa.
[7] Faberman R. J., Kudlyak M. (2016), What does Online Job Search Tell Us about the Labour Market? „Economic Perspectives”, Vol. 40, No. 1, pp. 1–15
[8] Foremna-Pilarska M. (2017), Controlling personalny – problemy badawcze, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, Nr 16(471), s. 145–153,
[9] Gmür M., Peterhoff D. (2005), Überblick über das Personalcontrolling, [in:] U. Schäffer (eds.), J. Weber (red.), Bereichscontrolling: Funktionsspezifische Anwendungsfelder. Methoden und Instrumente, Diplomica Verlag, Stuttgart, pp. 235–258.
[10] Grzesiak L. (2018), Budżetowanie kosztów pracy jako narzędzie controllingu personalnego, „Zeszyty Teoretyczne Rachunkowości”, Nr 97 (153), s. 31–44.
[11] Grzesiak L. (2021), HR Employees’ and Managers’ Experiences of Personnel Controlling – The Results of a Survey, (w recenzji).
[12] https://en.wikipedia.org/wiki/Indeed; data dostępu: 16.04.2021 r.
[13] Janczyk-Strzała E. (2013), O potrzebie stosowania controlling personalnego w uczelni niepublicznej, „Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej. Organizacja i Zarządzanie”, Nr 51, s. 285–29.
[15] Kowalczyk M. (2015), Mierniki controllingu personalnego w jednostkach samorządu terytorialnego, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wroclawiu”, 8 (399), s. 287–294.
[16] Lipka A. (2018), Możliwości wykorzystania narzędzi controllingu personalnego w zarządzaniu zorientowanym na zdarzenia krytyczne w życiu pracowników, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, Nr 11(511), s. 144–153,
[14] Marciniak J. (2015), Audyt i controlling funkcji personalnej w przedsiębiorstwie, Oficyna a Wolters Kluwer business, Warszawa.
[17] Nesterak J., Nowak M., Kowalski M. (2020), Controlling personalny : w praktyce przedsiębiorstw działających w Polsce, Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa.
[18] Nowak M. (2007), Analiza ryzyka kadrowego w controllingu personalnym, „Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu”, Nr 1175, s. 264–271.
[19] Nowak M. (2008), Controlling personalny w przedsiębiorstwie, Oficyna Wolters Kluwer business, Kraków.
[20] Nowak M. (2015), Controlling personalny w przedsiębiorstwie, Oficyna a Wolters Kluwer business Warszawa.
[21] Nowak M. (2018), Kierunek kariery zawodowej a koncepcje controllingu personalnego, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, Nr 19(513), s. 293–303,
[22] Paździor A., Paździor M. (2016), Rola controllingu personalnego w zarządzaniu operacyjnym jednostek ochrony zdrowia, „Finanse. Rynki Finansowe. Ubezpieczenia”, Nr 4 (82, cz. 1), s. 367–374.
[23] Pocztowski A. (1994), Controlling w zarządzaniu zasobami ludzkimi, „Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstwa”, Nr 8, s. 5–9.
[24] Pocztowski A., Purgał-Popiela J. (2004)., Controlling personalny, [w:] M. Sierpińska (red.), Controlling funkcyjny w przedsiębiorstwie, Oficyna Ekonomiczna, Kraków.
[25] Rafaeli A., Oliver A. (1998), Employment Ads. A Configurational Research Agenda, „Journal of Management Inquiry”, Vol. 7, No. 4, pp. 342–358.
[26] Sztorc M. (2008), Modyfikacja systemu motywacyjnego jako źródło informacji dla controllingu personalnego na przykładzie hotelu, „Współczesna Ekonomia”, Nr 3, s. 119–131
[27] Wojtaszczyk K., Striker M. (2011), Strategiczna karta wyników jako narzędzie oceny siły marki pracodawcy, [w:] B. Urbaniak, Efektywność zarządzania zasobami ludzkimi, Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 361–380.