Rok wydania: 2022
Numer czasopisma: 2
Słowa kluczowe: Smart City, zrównoważony rozwój, zarządzanie miastem, dekarbonizacja, potencjały 4T
Strony: 36-44
Język publikacji: Polski
Pobierz
Ewolucja koncepcji Smart City w aktywności zasobów miejskich – studium przypadku GZM
Grzegorz Kinelski
Abstrakt
Koncepcja Smart City w oparciu o teorię Kapitałów 4T (ang. Technology, Trust, Talent, Tolerance), ma na celu rozwiązywanie różnych problemów miejskich, m.in. ograniczony dostęp lub brak niektórych usług publicznych, problemu mobilności i komunikacji, zbyt szybki rozwój, ograniczone tereny, degradacja środowiska i inne. Smart City jako zrównoważone miasto, musi zostać zaprojektowane jako miasto kreatywne. Miasto takie, które rozumie mieszkańców, a dzięki temu poprawi się jakość życia, a środowisko będzie bardziej przyjazne. Z przeprowadzonych badań wśród mieszkańców miast wynika, że w ich rozumieniu Smart City, element technologiczny jest równie ważny jak to, że miasto jest przyjazne mieszkańcom, mądrze zarządzane, dobrze zorganizowane, a podmioty potrzebne, znajdują się zawsze we właściwym miejscu i czasie. W takiej przestrzeni miejskiej, gospodarczej, perspektywy rozwoju gospodarczego będą znacznie silniejsze. Celem badań było określenie czynników istotnych dla mieszkańców smart city (z punktu widzenia zarówno władz, jak i obywateli) w oparciu o koncepcję 4T. Badania oparto na badaniach ankietowych mieszkańców, analizie dokumentów lokalnych, uzupełnionej wywiadami bezpośrednimi z lokalnymi menedżerami oraz obserwacją uczestniczącą.
Bibliografia
[1] Azkuna I. (red.), (2012), Smart Cities Study: International Study on the Situation of ICT, Innovation and Knowledge in Cities, The Committee of Digital and Knowledge‐based Cities of UCLG, Bilbao. [2] Beechler S. , Woodward I.C. (2009), The global „war for talent”, „Journal of International Management”, Vol. 15, No. 3, pp. 273–285. [3] Caragliu A., Del Bo C., Nijkamp A. (2009), Smart cities in Europe, University Amsterdam, Faculty of Economics, Business Administration and Econometrics, pp. 45–59. [4] Creswell J. (2013), Projektowanie badań naukowych, Metody jakościowe, ilościowe i mieszane, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków. [5] Czakon W. (2011), Paradygmat sieciowy w naukach o zarządzaniu, „Przegląd Organizacji”, Nr 11, s. 3–6. [6] ESI Thoughtlab (2018), ESI ThoughtLab takes thought Leadership to the Next Level, https://econsultsolutions.com/esi-thoughtlab-takes-thought-leadership-to-the-next-level/, access date: 22.01.2022. [7] ESILab, Celi L. (2021), Smart City Solutions for a Riskier World, https://econsultsolutions.com/wp-content/uploads/2021/03/ESITL-Smart-City-Solutions-eBook-Final.pdf, access date: 22.01.2022. [8] Florida R. (2003), Cities and the Creative Class, „City & Community”, Vol. 2, No. 1, pp. 3–19. [9] Giffinger R. (2007), Smart Cities Ranking of European Medium-sized Cities, Research Institute for Housing, Urban and Mobility Services, Centre of Regional Science, Vienna UT, Vol. 16, October. [10] Hennink M., Hutter I., Bailey A. (2020), Qualitative Research Methods, SAGE Publications Ltd., London. [11] Hussain H. I., Haseeb M., Kamarudin, F., Dacko-Pikiewicz Z., Szczepańska-Woszczyna K. (2021), The Role of Globalization, Economic Growth and Natural Resources on the Ecological Footprint in Thailand: Evidence from Nonlinear Causal Estimations, „Processes”, Vol. 9, No. 7, art. 1103. [12] Katz B., Bradley J. (2013), The Metropolitan Revolution: How Cities and Metros Are Fixing Our Broken Politics and Fragile Economy, Brooking Institution Press, Washington. [13] Kelley K. (2003), Good Practice in the Conduct and Reporting of Survey Research, „International Journal for Quality in Health Care”, Vol. 15, No. 3, pp. 261–266. [14] Komninos N. (2008), Intelligent Cities and Globalisation of Innovation Networks, Routledge, London. [15] Komninos N. (2020), Smart Cities and Connected Intelligence Platforms, Ecosystems and Network Effects, Routledge, London. [16] Korneluk K., Bielawska M., Zygadło S., Dominiak B., Kruczek A. (2019), Human Smart City – Przewodnik dla samorządów, ThinkIt Consulting Sp. z o.o., Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju, https://www.popt.gov.pl/media/71378/Podrecznik_HUMAN_ SMART_CITY_do_dystrybucji.pdf, data dostępu: 20.01.2022 r. [17] Krzakiewicz K., Cyfert S. (2019), Strategic Orientations of the Organization – Entrepreneurial, Market and Organizational Learning, „Management”, Sciendo, Vol. 23, No. 1, pp. 7–19. [18] Lee J. H., Hancock M. G., Hu M.-C. (2014), Towards an Effective Framework for Building Smart Cities: Lessons from Seoul and San Francisco, „Technological Forecasting and Social Change”, Vol. 89, pp. 80–99. [19] Makieła Z, Stuss M.M., Borowiecki R. (2022a), Sustainability, Technology and Innovation 4.0, Routledge Studies in Innovation, Organizations and Technology, Routledge, London. [20] Makieła Z., Stuss M.M., Mucha-Kuś K., Kinelski G., Budziński M., Michałek J. (2022b), Smart City 4.0: Sustainable Urban Development in the Metropolis GZM, „Sustainability”, Vol. 14, No. 6, art. 3516. [21] Mellander Ch., Florida R. (2012), The Rise of Skills: Human Capital, the Creative Class and Regional Development, CESIS Electronic Working Paper Series, Paper No. 266. [22] Pabian A., Bilińska-Reformat K., Pabian B. (2021), Future of Sustainable Management of Energy Companies in Terms of Attitudes and Preferences of the Younger Generation, „Energies”, Vol. 14, No. 11, art. 3207. [23] Przybyłowski A. (2020), Miasto przyszłości w aspekcie równoważenia mobilności, Studia KPZK, Nr 177, s. 173–181. [24] Stuss M.M. (2021), Zarządzanie talentami. Koncepcje, modele i praktyki, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków. [25] Szczech-Pietkiewicz E. (2015), Smart city – próba definicji i pomiaru, „Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu”, Nr 391, s. 71–82. [26] Sześciło D. (2015), Współzarządzanie jako koprodukcja usług publicznych, „Zarządzanie Publiczne”, Nr 1(31), s. 13–21. [27] Trąpczyński P., Gorynia M., Nowak J., Wolniak R. (2019), EU Countries from Central and Eastern Europe, and the Investment Development Path Model: A New Assessment, „Argumenta Oeconomica”, Vol. 2, No. 3, pp. 285–406. [28] Zygiaris S. (2013), Smart City Reference Model: Assisting Planners to Conceptualize the Building of Smart City Innovation Ecosystems, „Journal of the Knowledge Economy”, Vol. 4, No. 2, pp. 217–231.
Publikacje z rocznika